«مذاکره با طالبان یگانه راه ختم جنگ در افغانستان است» 23.12.1390
در یک اردوی 150000 هزار نفری ایالات متحده امریکا و ناتو در افغانستان، کشتن شانزده نفر ملکی توسط یک عسکر متمرد و حیوان صفت گویا معنی اش این نیست که انضباط و مورال تمام این اردو شکسته و از بین رفته است، اما شک و تردید وجود ندارد که نیروهای خارجی در افغانستان، هم در سرتاسر جهان اسلام و هم در داخل کشورهای خود شان به بحران اعتماد مواجه می باشند. افغانها هم از یک جنگ که از سال 1979 به این طرف به یک نوع یا نوع دیگر ادامه دارد نیز خسته شده اند.بنوشته روزنامه فایننشل تایمز، تعداد زیاد افغان ها به این استدلال طالبان موافق اند که حضور نیروهای خارجی در افغانستان باعث دوام جنگ، بد بختی و خون ریزی بیشتر می گردد. علاوتاً، افغان ها با فساد اداری رو به افزایش و با حکومت بی کفایت روبرو می باشند که نه عدالت در آن وجود دارد و نه هم حاکمیت قانون و یک سوم نفوس نیز از فقر و سوء تغذی رنج می برند.مردم افغانستان نه تنها ایالات متحده امریکا را بلکه حامد کرزی و حلقه درونی او را که برای وی مشوره های ضد و نقیض می دهند مورد انتقاد قرار می دهند.واشنگتن از جنگ که در عراق و افغانستان به راه انداخت و از هیچ کدام آن طوریکه انتظار داشت نتیجه بدست نیاورد، نیز خسته شده است.درست است که اسامه بن لادن کشته شد، ولی اعتقادات شبکه القاعده از سال 2001 به این طرف در بسیاری از کشورها گسترش یافت و طالبان نسبت به آنچه که نیروهای غربی چند سال قبل تصور می کردند، نیز نیرومند تر شدند.احمد رشید نویسنده مقاله می نویسد، قوماندانان بلند پایه نظامی امریکایی در واشنگتن تبلیغاتی را به راه انداخته اند و اصرار می ورزند که گویا هنوز هم یک نوع پیروزی در جنگ افغانستان ممکن است، مشروط بر این که بارک اوباما تعداد زیاد عساکر را به این زودی از افغانستان بیرون نکشد و کانگرس امریکا هم به دوام جریان بودجه موافقت کند.بسیاری از اعضای حزب جمهوری خواه امریکا در حالیکه از حضور نظامی در افغانستان حمایت می کنند، اوباما را بخاطر آغاز مذاکره با طالبان نیز مورد انتقاد قرار داده اند.اما بعد از سیل حوادث سال جاری که در افغانستان بوقوع پیوست، دیگر هیچ شکی باید در واشنگتن وجود نداشته باشد که مذاکره با طالبان با هر زودی که ممکن است، یگانه راه ختم جنگ در افغانستان می باشد. بناءً حال وقت آنست تا بارک اوباما تمام وزن خود را در عقب ستراتیژی خروج تدریجی نیروها بی اندازد و به مردم افغانستان فرصت بدهد تا این جنگ طولانی دیگر خاتمه پیدا کند.خلاصه فورمول مشارکت قدرت با طالبان طوریکه دیده می شود اجتناب نا پذیر است و یک پیمان با کشور های همسایه به منظور محدود ساختن مداخلات آنها در افغانستان هم کلید راه حل خواهد بود.ایالات متحده امریکا نمی تواند جنگ داخلی را بحیث یک میرات به افغان ها بگذارد و بار دیگر افغانستان را ترک کند. واشنگتن و ناتو باید قبل از خروج نیروهای شان این جنگ را خاتمه بدهند، زیرا با وصف تراژیدی کشتار اطفال بیگناه، هنوز هم امکان ختم جنگ وجود دارد مشروط بر این که اینجا فشار مشترک سیاسی و دیپلوماتیک وجود داشته باشد
کامنت
هوشدار خبر دار!
امریکا هم حرف جنګ را می زند و هم حرف صلح را در حالیکه در دو سر قضیه دست خود امریکا و متحدین غربی اش است به عنوان مثال امریکا از مجاهدین حمایت کرد اما حکومت مجاهدین را نه پذیرفت از طریق ګروه های تحتالحمایه خود به همکاری پاک...ستان و عربستان سعودی جنګهای داخلی را شعله ور ساخت بعد طالب را به اریکه قدرت رسانید و سپس خود با فرزندان نا خلاف خود درګیر جنګ شد ... و اکنون میخواهد لشکریان عقب ګرا ت قبایلی خویش را در ساختار قدرت دولتی جا بجا سازند.معنی این کار چیست؟؟ تداوم جنګ و رسیدن به اهداف استرتزیک از طریق جنګ و ایجاد نا امنی در کشور های اسیای میانه چین روسیه...بنا طالبان در طی ده سال ګذشته به جنګ های سحرایی و و کوهستانی اماده شده اند دولت مردان نا توان و مخالیفین ضعیف در عرصه سیاست بین المللی باید بدانند که اګر جلو این آفت بزرګ را با اتحاد تدابیر سیاسی و نظامی نګیرند... در فرجام یکا یک مانند دوکتور نجیبالله حلق آویز خواهندشد.
