احمد رشید واوضاع سیاسی افغانستان
احمد رشید اوضاع سیاسی افغانستان را چگونه تحلیل می کند؟ احمد رشید نویسنده و ژورنالیست پاکستان
27.11.1390
آیا مذاکره با طالبان به تنهایی می تواند، منجر به برقرار صلح در افغانستان شود؟ و آیا نقش کشور های همسایه و تعهدات درازمدت امریکا با افغانستان از عناصر مهم ایجاد ثبات در این کشور خواهد بود؟سوالاتی اند که احمد رشید نویسنده و ژونالیست برجستهء پاکستان در یک مقالهء آن را به تحلیل گرفته است. طالبان یازده سال بعد از جنگ بطور آشکارا اعلان کردند که برای گفتگو و مذاکره با ایالات متحده امریکا در قطر، آماده هستند.این موضوع در روند سیاسی و تامین ثبات در افغانستان یک موفقیت بزرگ به شمار رفته و در جریان که نیروهای امریکایی و ناتو از افغانستان خارج می شوند، گامی بزرگ و با اهمیت است.به نوشتهء احمد رشید، اگر این گفتگوها موفقانه پیش روند، نیروهای بین المللی تا پایان سال 2014 میلادی بدون خونریزی بطور صلح آمیز از افغانستان خارج خواهند شد.مذاکرات صلح از یک سال به این سو، به میانجیگری آلمان و به میزبانی کشور قطر میان مقامات امریکایی و طالبان آغاز شده و نماینده های هر دو جانب بطور مستقیم با یکدیگر ملاقات می کنند.توقع می رود که این دید و بازدید و گفتگو ها راه را برای آشتی و مصالحه میان حکومت افغانستان و طالبان هموار سازد.طالبان تاکید می کنند، آنها با حکومت رییس جمهور کرزی گفتگو نمی کنند و تنها با امریکاییان آمادهء مذاکره هستند.رییس جمهور کرزی در این اواخر اظهارات ضد و نقیض کرده می گوید، حکومت وی از سوی آلمانی ها همیشه در جریان این مذاکرات قرار داده شده و از هر مرحلهء آن، آگاهی دارد.به گفتهء احمد رشید، این مذاکرات صلح حتماً به پیش می رود. زیرا طالبان هم در این مورد از خود آماده گی نشان داده و جهت پایان جنگ راه دیگر وجود ندارد.احمد رشید در این مقاله اضافه می کند، هر چند عدهء از جنرالان ناتو در جنگ با طالبان ادعای پیروزی های بزرگ را دارند، اما در مورد این موفقیت های ناتو، شک و تردید های وجود دارند.طالبان با این اقدام برخلاف القاعده نشان دادند که از حملهء مستقیم نیروهای بین المللی خود را مصوون می سازد.احمد رشید می نویسد، طالبان شاید در بهار امسال بتوانند حدود 25 هزار جنگجو را آماده نبرد در افغانستان سازند. رقم که آنها در سال 2005 تا 2006 میلادی هم می توانستند که آن را آماده نمایند. اما به باور نویسنده، قدرت و ادامه مقاومت طالبان ارتباط به پاکستان و پناه گاه های امن آنها در این کشور دارد.به گفتهء احمد رشید، ستراتیژی خروج نیروهای خارجی از افغانستان یک ستراتیژی سیاسی نیست و چنین یک اطمینانی هم وجود ندارد که گویا افغانستان در این موقعیت و با همسایه های جنجالی اش از یک ثبات سیاسی برخوردار شود.از سوی دیگر، روسای جمهور ایالات متحده امریکا و افغانستان در مورد یک سند همکاری ستراتیژیک گفتگو و صحبت کرده اند، اما تا اکنون به یک فیصلهء قاطع نرسیده اند.احمد رشید می نویسد، برای رییس جمهور کرزی دشوار خواهد بود که همزمان قرارداد ستراتیژیک را با امریکا و همچنان پیمان صلح را با طالبان امضاء کند. زیرا این دو هدف جداگانه اند.به نوشتهء احمد رشید، برای ملا محمد عمر نا ممکن است که در مورد موافقت پایگاه نظامی امریکا بعد از سال 2014 میلادی، جنگجویانش را قناعت دهد.به شمول رییس جمهور کرزی تعداد زیاد افغانان به هدف تامین امنیت شان، خواهان حضور دوامدار نیروهای خارجی در این کشور، می باشند.احمد رشید در این مقاله اش می نویسد، ایالات متحده امریکا، ناتو و حکومت افغانستان همه، به یک ستراتیژی مشترک سیاسی نیاز دارند تا توسط آن در گفتگو های صلح با طالبان اعتماد ایجاد کنند و آنها را متقاعد سازند که از جنگ و نزاع دست بکشند.گفته می شود که در این صورت، شرایط برای مشارکت قدرت میان کرزی و طالبان در یک حکومت واحد، مساعد خواهد شد. احمد رشید در ادامه این مقاله می نویسد، پروسهء سیاسی باید راه را برای دیالوگ هموار سازد و سر انجام موافقتنامه میان همسایه های افغانستان عقد گردد تا آنها توافق کنند که در امور افغانستان مداخله نمی کنند.به استثنای هند، دیگر همه همسایه های دور و پیش افغانستان از چین و روسیه گرفته تا کشورهای آسیای میانه، ایران و پاکستان مخالف حضور دوامدار امریکا بعد از سال 2014 میلادی در افغانستان می باشند.در صورتیکه ایالات متحده امریکا بخواهد که پایگاه نظامی اش را در افغانستان حفظ کند، در آن صورت از همسایه های افغانستان باید تضمین عدم مداخله در امور این کشور را بدست آورد.
