ساختن آینده افغانستان وظیفه ما نیست،
ساختن آینده افغانستان وظیفه ما نیست، سرنوشت مااست
ساختن آینده افغانستان وظیفه ما نیست، سرنوشت مااستسال پس از هیجان زدگی ها و تحریک احساسات و پاشیدن گرد بی فکری و زود تصمیم گیری بر جامعه و12 سال پس از دوران فریب ونیرنگ و توهم دوران اصلاحات (!!!) که به مراتب سنگین تر و سهمگین تر از تمامی دورا...ن تحول بود، امروز در صحنه واقعیت ها قرار گرفته ایم، آسیب های فراوان و آوارهای گران برایمان نازل گشته است، آسیب و آوار حقارت و بی حرمتی اجتماعی و اقتصادی و جانی ومالی، آوار و بی خانمانی که پشت مان را خم کرده است ولی هنوز امیدهای بسیارمان وجود دارد پس چه باید کرد؟
ساختن آینده افغانستان وظیفه ما نیست، سرنوشت ماست
در زمره آوارهای سنگین که تیشه به ریشه هایمان خواهد زد مسئله "بی اعتمادی فردی و اجتماعی" است که گریبان مان را گرفته است و رهایمان نمی کند، مرضی که "بی تفاوتی" را در بطن خود دارد و زمینه ساز نا امیدی ها و افسردگی هاست، پس باز هم چه باید کرد؟
جامعه ما بدلایل متعدد و متفاوت دچار مسائل و مشکلات بسیار گشته است، ناهمگونی ها و ناهنجاریهای فراوانی که می تواند و باید از دیدگاههای فکری و گونه گون مورد بحث و بررسی مسئولانه و کارشناسانه قرار بگیرد. بی تردید این وظیفه و مسئولیتی است که بر دوش فرد فرد ما سنگینی می کند.
• آیا می توانیم از زیر بار این مسئولیت شانه خالی کنیم
• آیا می توانیم ندیده و نشنیده اش بگیریم؟
• آیا اینهمه اظطراب و نگرانی اثری بر ما نخواهد گذاشت؟
• آیا اگر ما در کنار خانواده کوچک خود در آسایش و فارغ از نگرانی هستیم، غم خانواده بزرگ وجود ندارد؟
• آیا هنوزهم بخودمان نیامده ایم؟
هشداری وزنگ خطری:
جامعه ما به بیماری خطرناک و صعب الاعلاج سرطان مبتلا گشته است، سرطانی که جان بدر بردن از آن بسیار مشکل است، ولی به هیچ وجه غیرممکن نیست، این مرض مهلک "سرطان بی اعتمادی" نام دارد و داروی آن هم تنها و تنها "اعتماد" است.
این دارو هم، تنها در اختیار ملت افغانستان است که بپا خیزند
و با عقل و خرد و منطق بدان بپردازند و اگر درمان فوری آن به سرعت ممکن نشود به چاره جوئی آن و به امروز و فردای افغانستان بیاندیشند راه های چاره و برون رفت از آنرا تجویز کنند، بدون تردید افغانستان فرزندان فرهیخته اش را فرا خوانده است.
بی اعتمادی و بی تفاوتی، افسردگی و دلزدگی وناامیدی و گوشه گیری در قالب امراض خطرناک و مسری جامعه را مسموم کرده است، باید برای رهائی و از میان برداشتنش به شور و مشورت ورسیدن به راه حل های مناسب قدم گذاشت، امروز و فردای افغانستان را دریابیم
