پنجشير در دو نبرد با استكبار جهاني

حضور غرب در افغانستان از چشم‌اندازی دیگر حضور غرب در افغانستان از چشم‌اندازی دیگر تحلیل و مقالات 20:24 20.11.201 AAXwE// افغا نستان کشوری که همواره درگیر جنگ و مشکلات داخلی بوده است، کشوری با تجربۀ حضور نظامی قدرت‌های مختلف جهان. حضور نیروهای شوروی در اواخر قرن بیست اتفاق افتاد، زمامداران وقت شوروی باور داشتند که در ساختن افغانستان نوین سهیم خواهند شد، حضوری که با مقاومت اهالی روستاها روبرو شد و پس از ده سال با بازگشت شوری پایان یافت. اما این پایان حضور یک قدرت خارجی در افغانستان نبود. بعد از حمله تروریستی 11 سپتامبر بر مرکز تجارت جهانی و ساختمان پنتاگون در امریکا، نیروهای ناتو و امریکا برای سرکوب نمودن اسامه بن لادن رهبر سازمان تروریستی القاعده داخل افغانستان شدند، جنگی که پای امریکا به طور جدی به این منطقه کشاند و به طولانی‌ترین جنگ در تاریخ امریکا بدل شد. اما امریکایی‌ها چه هدفی را با حضور شان در افغانستان دنبال کرده‌اند و چرا این جنگ این قدر طولانی شده است، دگروال  سمرنوف والیری نیکلایویچ  معاون پیشین قوماندان نیروهای خاص شوروی در افغا

رزاق مأمون - گزارش نامۀ افغانستان: چرا گلبدین، نویسندۀ کتاب «اژدهای خودی» را کُشت؟ : انتخاب دشوار صلح برای افغانستان بارنت روبین- نشریۀ نیویورکر گزارنده به فارسی،  رزاق «مأمون»

پیامدهای فتح "آخرین سنگر جمعیت /12.11.2017 نویسنده: امیری عطامحمد نور، والی بلخ و رییس اجرایی جمعیت اسلامی افغانستان، پس از سال‌ها فرمان‌روایی در شمال، در نتیجۀ فشارهای داخلی و خارجی از سمت دولتی‌اش کنار می‌رود. منابع می‌گویند که جمعیت اسلامی از غنی فرصت خواسته است تا جانشین نور را معرفی نماید و سپس والی بلخ رسماً کنار برود. آقای نور، پانزده سال تمام به عنوان حاکم بلامنازع شمال عمل کرده است. او که روزگاری فرمانده دستِ چندم جمعیت اسلامی بود، امروزه به یکی از رهبران کلیدی این جریان سیاسی مبدل گشته است. نام عطامحمد نور پس از درگیری‌های تمام‌عیار او با جنرال عبدالرشید دوستم رهبر جنبش ملی و از با نفوس‌ترین چهره‌های سیاسی شمال، سر زبان‌ها افتید. در آن زمان، عطا محمدنور به کمک رهبران جمعیت اسلامی از جمله مارشال محمد قسیم فهیم که سمت وزارت دفاع و معاونیت ریاست جمهوری را عهده‌دار بود، اقتدار منحصر به فرد جنرال دوستم را در شامل تحت شعاع قرار داد. این درگیری‌ها سبب گشت که دولت مرکزی از عطامحمد نور به منظور تحت کنترل درآوردن جنرال دوستم حمایت نماید و از او در برابر دوستم یک چهرۀ موازی در

ریکا تا 50 سال دیگر در افغانستان می ماند؟ © AP Photo/ Musadeq ینک کوتاه  0  143  0   0 ایالات متحده امریکا پس از حملات 11 سپتمبر 2001 تاکنون همیشه در جنگ بوده و اکنون بیش از 240 هزار نظامی فعال و ذخیره در دستکم 172 کشور جهان جا به جا کرده است. تجدید 16:13 10.11.2017)  ٨ با وجود این که در سالهای اخیر امریکا جا به جایی سربازان خود را در کشورهای جهان کاهش داده است، اما نحوه گسترش نیروهای نظامی این کشور تغییری نکرده است. هم اکنون نیروهای ارتش امریکا نه تنها در افغانستان، عراق، سوریه و یمن به طور فعال درگیر جنگ مستقیم می باشند، بلکه در کشورهای مانند اردن، تایلند، نیجر، سومالی و اکراین حضور دارند. در همین حال نیورک تایمز نوشته است، که بر علاوه از نیروهای جنگی امریکا 37 هزار و 813 نظامی دیگر این کشور نیز در ماموریت های محرمانه و پنهانی در مکان هایی مختلف جهان فعالیت می کنند. در حال حاضر بیش از 10 هزار نیروی نظامی امریکا در افغانستان به عنوان مشاور و آموزگار و در جنگ های مستقیم حضور دارند و قرار است، شمار این سربازان افزایش یابد. این نیروها در عملیات های ضد

چرا آمریکا خواستار پایان‌ جنگ افغانستان نیست؟  شناسه خبر:  1565752   سرویس: بین الملل   ۱۵ آبان ۱۳۹۶ - ۱۰:۱۶  واشنگتن هیچ راهبردی برای پیروزی در جنگ افغانستان ندارد زیرا درصورت پایان این جنگ، پایگاه‌های نظامی خود در این کشور را از دست خواهد داد، بنابراین کاخ سفید بهترین راهبرد را حفظ بحران افغانستان برای حفظ پایگاه‌های نظامی‌اش می‌داند.  به گزارش دفتر منطقه‌ای  خبرگزاری تسنیم  به نقل از «آی‌.اُ‌.ال.»، بر خلاف اظهارات دونالد ترامپ در حین کمپین انتخابات ریاست جمهوری آمریکا مبنی بر خروج نظامیان این کشور از افغانستان، واشنگتن قصد خروج از افغانستان را ندارد. به‌گفته ترامپ، وی اکنون «وضعیت افغانستان را به‌دقت بررسی کرده و نظرش را تغییر داده است». به‌عبارت دیگر، آمریکا وجود 450 پایگاه نظامی‌اش در افغانستان را برای حفظ تسلط جهانی‌اش ضروری می‌داند. از لحاظ ژئوپولیتیک، افغانستان در قلب آسیا قرار دارد و با کشورهایی که آمریکا خواستار بررسی حرکات آنان است، یعنی چین، ایران و پاکستان نیز هم‌مرز است؛ از طرف دیگر نیز واشنگتن حتی ممکن است در آینده خواستار جنگ علیه این کشورها باشد.

اينترنت روس، استثنايي که از دور مي آيد Kevin Limonier ولاديمير پوتين، رييس جمهوري روسيه در پاسخ اليور استون تهيه کننده آمريکايي درباره فناوري تفتيش آمريکا پاسخ داد: «ما مي بايد عقب ماندگي خود از بقيه دنيا را جبران مي کرديم ولي پايگاه هاي مستحکمي نيز داشتيم». در واقع، اتحاد شوروي پس از جنگ جهاني دوم نظام انفورماتيک خود را توسعه داد و از آن پس هم از نوع ويژه اي از حاکميت رقومي (ديجيتال) برخوردار است. درماه مه ٢٠١٧ دولت اوکراين دسترسي به بسياري از خدمات رقومي (ديجيتال) روسي، از جمله موتور جستجوي «ياندکس» و شبکه اجتماعي «وکنتاکت» را ممنوع کرد. ايراد کي يف به اين ابزارها، که درحدي وسيع در کشور از آنها استفاده مي شود، اين است که داده هاي خود را با دستگاه هاي اطلاعاتي کرملن – به ويژه درباره سربازاني که با جدايي طلبان دونباس مي جنگند- به اشتراک مي گذارد. اين اقدام، که سبب محروميت ميليون ها تن از دسترسي به سايت هاي مورد استفاده شان مي شود، بيانگر اراده مقامات اوکراين به گريز از سپهر نفوذ رقومي اي است که مسکو در تقريبا سراسر فضاي پس از اتحاد شوروي برقرار کرده است. درواقع ر