جنگ قدرت يا خلاي قدرت

قیام بلخ تا سقوط ارگ
عطا با پشتوانه ثروت و نفوذ، توان اعلام قیام مردمی را دارد در حالیکه جز حمایت امریکا، ارتش پشت غنی را خالی کرد و حال یک کشور درگیر طالب و داعش آماده کشتار، در نبرد داخلی چه خواهد شد؟
تاریخ انتشار: ۱۴:۲۸    ۱۳۹۶/۱۰/۲۸ کد خبر: 145086
منبع: پرینت
به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، نقطه ضعف بزرگ رهبران جهادی، عدم برنامه و سیاستمداری برای حکومت بود و زمانی که کابل را فتح کردند با سیاست جنگ، خواهان تصاحب کرسی قدرت و یا دست یابی به امتیازهای بیشتر به نبرد و خیانت علیه هم رفتند که نمونه بارز آن حکمتیار، متهم اصلی جنایت های حقوق بشری افغانستان می باشد.

چنین نگرشی در میان دولتمردان با وجود تجربه های تلخ گذشته و جنگ مدام برقرار می باشد و به دلیل عدم مشروعیت اجتماعی با زور سخن می گویند، با دشنام تهدید و از مردم برای نیات سلطه گری سو استفاده می کنند و قیام را آخرین برگ برنده خود می دانند.

اگر اشرف غنی در قدرتِ حمایتی امریکا جنرال دوستم و عطا محمد را برکنار می کند در مقابل نیز رهبران مخالف با تهدید سرنگونی نظام پاسخ می گویند و آنچه مشهور است، عدم برنامه و راه کار برای پایان دادن به نزاع های درون حکومتی و مدیریت بحران از دو سوی جبهه می باشد.

پس از گذشت یک ماه از تنش های سیاسی پیرامون برکناری عطا محمد از بلخ و سپری شدن هفت دور گفتگوی میان حکومت و جمعیت، والی که همچنان در ولایت به سر می برد و بلخ را زیر سلطه دارد آخرین تیر را به سوی ارگ رها کرد و آن: تهدید به قیام سرتاسری!

و سوالی که به وجود می آید: آیا مردمی که طی چهل سال روی آرامش را ندیدند و در پانزده سال گذشته نیز همواره در هراس جنگ، ناامنی و کشتار به سر برده اند ظرفیت قیام های داخلی علیه حکومت را دارند آنهم در وضعیت بغرنج امنیتی که در کنار قدرت یابی طالبان، داعش نیز با بیش 12 هزار نیرو در شرق و شمال حضور دارد.

عطا محمد که از سوی نزدیکان غنی متهم به فساد و زد و بندهای سیاسی است که از بلخ سودهای کلان برده و با ثروت بی حد و اندازه شبه نظامیان را در شمال سازماندهی می کند به دور از واقعیت نیست، کدام رهبر و مقام در این سرزمین بدون زیرپانهادن قانون در فساد و معامله به قدرت دست یافتند که عطا محمد، دوستم، خلیلی و ... مبرا از آن باشد؟

اشرف غنی که خود سنبل تقلب انتخابات تاریخ افغانستان است و با فساد به بقای خود ادامه می دهد توان به چالش کشیدن عطا محمد را با اتهام فساد ندارد و برهمین اساس، تاکنون در زورآزمایی قدرت ناتوان از حذف والی بلخ بوده است.

در این میان، آنچه قرار بود بدل به انزوای عطا محمد شود سکوی پرتاب به عنوان رهبری بلامانع جریان مخالفان شد به طوری که از وی رقیبی سرسخت انتخابات آینده ریاست جمهوری در برابر غنی ساخت.

امریکا که در پس پرده جابه جایی ها و ظهور و افول یکباره رهبران می باشد با دسیسه قرار دادن دشمنی های قومیتی حکومت با دیگر اقوام، خواهان برکناری کامل عطا محمد از شمال و به ناامنی کشاندن کامل این منطقه در شکست جبهه مقاومت می باشد.

نیروهای داعشی که طی ماه های گذشته از شرق تا شمال توسط این کشور جابه جا شده نیازمند شمال افغانستان برای استقرار و تجدید قواست، منطقه ای هم مرز با کشورهای جنوبی تحت نفوذ روسیه و آماده بحرانی شدن در نفوذ تروریستان.

و از آنجایی که جزیره قدرت عطا محمد که در تامین امنیت، اقتصاد پویا و ارتش قدرتمندتر از حکومت وحدت ملی بوده و هست و روابط خارجی آن ریشه در سیاست متقدرانه دارد خار چشم ارگی است که حتی عاجز از رهبری ارتش تحت فرمان خود می باشد.

مردم ناامید از حکومت و در نفرت از رییس جمهوری به سر می برند که دایره نفوذ آن تنها معطوف به بخش کوچکی از قومیت پشتون می شود، اشرف غنی تهی از برنامه های برگرفته از منافع ملی، جنگ ستیزی است که تنها راه بقا را تقلب، فساد و زور می داند آنهم در کشوری خسته از قشون های نظامی داخلی و خارجی که قاتلان غیرنظامیان هستند.

و حال با جرقه خوردن آتش قیام که از سوی عطا محمد و یا هر رهبر قومی دیگر با وجود عواقب ناگوار امنیتی و کشتارهای وسیع دور از انتظار نیست در حالی که ارتش، پشت غنی را خالی کرده، سقوط نظام حاکم اجتناب ناپذیر است حتی اگر عطا در بلخ نماند.