مشكل ام يكا حل مي شود اما بحران در افغانستان .....!

مشکل امریکا حل می‌شود،بحران افغانستان ادامه می‌یابد /14.3.2019 هیأت ایالات متحده امریکا و طالبان پس از شانزده روز مذاکرات نفس‌گیر، به «چارچوب ابتدایی صلح» دست یافتند. دو طرف از توافق ابتدایی صلح ابراز ه کردند. مذاکرات هیأت امریکایی و طالبان متمرکز روی چهار مسألۀ کلیدی بوده است: تضمین مقابله با تروریسم توسط طالبان؛ زمان‌بندی خروج نیروهای امریکایی از افغانستان؛ آغاز مذاکرات مستقیم طالبان با حکومت افغانستان و برقراری آتش‌بس سراسری. زلمی خلیل‌زاد، فرستادۀ ویژۀ امریکا برای صلح افغانستان پس از ختم مذاکرات اعلام کرد که پس از توافق نهایی دربارۀ مقابله با تروریسم و خروج نیروها از افغانستان، طالبان و دولت افغانستان احتمالاً مذاکرات بین خود را دربارۀ صلح و آتش‌بس آغاز می‌کنند. توافق ابتدایی هیأت امریکایی با طالبان دو بخش دارد: بخش نخست شامل اهداف استراتژیک واشنگتن در قبال افغانستان است و بخش دوم مسایل مربوط به خود افغان‌ها. خواست امریکا برآورده شد نقطۀ کور مذاکرات طولانی دو طرف در دوحه، توافق روی چارچوب خروج نیروهای امریکایی از افغانستان بوده است. ایالات متحده به‌دنبال خروج تدریجی و طولانی‌مدت نیروهایش از افغانستان است. اما هیأت طالبان روی خروج کامل نیروها طی شش ماه و یا کمتر از آن پافشاری دارد. در حال حاضر، خروج نیروها برای واشنگتن یک بحث «انتخاباتی» است. آنان احتمالاً تا برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری امریکا در سال 2020 ، نیروهای‌شان را از افغانستان خارج سازند؛ اما احتمال این‌که همۀ پایگاه‌های نظامی را در بگرام، کندهار، هلمند، هرات و شمال افغانستان، تعطیل کنند و حضور نظامی خود را به صفر تقرب ببخشند، دور از امکان می‌نماید. برخی منابع باور دارند که امریکا در یک بازی استخباراتی پای طالبان را به پروسۀ سیاسی می‌کشاند و به تدریج دوباره حضورش را در افغانستان افزایش می‌بخشد. چون هیچ میکانیزم روشن دربارۀ جلوگیری از حضور دوبارۀ نیروهای امریکایی در افغانستان وجود ندارد. ایالات متحده امریکا در یک بازی تاکتیکی، پیش‌شرط خروج نیروهایش را از افغانستان، قطع همکاری و تماس طالبان با داعش، القاعده و دیگر سازمان‌های تروریستی منطقه‌ای قرارداده است. درحالی‌که طالبان و هیچ جریان سیاسی- نظامی دیگری قادر به تضمین آینده و جلوگیری از فعالیت گروه‌های شورشی و تروریستی در افغانستان نیست. زیرا، بستر فعالیت‌های هراس‌افگانه برای سال‌های طولانی در افغانستان فراهم است. وقتی ایالات متحده امریکا و ناتو با 150 هزار نیرو نتوانست جلو فعالیت طالبان و دیگر شورشیان مسلح را در افغانستان بگیرد و امنیت را تأمین کند، طبعاً هیچ گروه دیگر قادر نیست که امنیت و ثبات افغانستان را «تضمین» کند. این درحالی است که طالبان یکی از گروه‌های بیست‌گانۀ فعال در افغانستان می‌باشد که علیه نیروهای خارجی و دولت کابل می‌جنگند. احتمال تقویت گروه‌های مسلح دیگر پس از توافق صلح طالبان با امریکا محتمل است. در این صورت ایالات متحده امریکا به بهانۀ نقض توافق‌نامۀ صلح، می‌تواند باردیگر به افغانستان برگردد. مشکل افغانستان  بخش دوم مذاکرات صلح، شروع مذاکرات مستقیم میان طالبان و حکومت افغانستان و آتش‌بس سراسری است. واشنگتن اصرار دارد که افغان‌ها خود باید روی نوعیت نظام سیاسی، تقسیم قدرت، تغییر قانونی اساسی و ادغام طالبان به پروسۀ سیاسی به توافق برسند. تا این دم، طالبان حکومت افغانستان را «سیال» نگرفته است. آنان از مذاکره و گفت‌وگو با کابل امتناع کرده‌اند. کابل نیز توافق صلح امریکا با طالبان را به سود نمی‌داند. حکومت وحدت ملی از سه ماه بدین‌سو با تمام توان در برابر برنامۀ مصالحۀ امریکا و طالبان ایستاده است. غیب از آجندای مذاکرات، کابل را در خلای معلوماتی قرار داده است. حکومت وحدت ملی، فشارها بر پایگاه‌ها و مواضع طالبان را تشدید بخشیده و تبلیغات گستردۀ رسانه‌ای را علیه طالبان راه‌اندازی کرده است. چهره‌های درشت ضد طالبان را در موقعیت‌های کلیدی نهادهای امنیتی قرار داده و مصمم به ادامۀ جنگ است. به تازه‌گی رییس ستاد مشترک ارتش، فرمانده نیروهای هوایی، معاون وزارت دفاع، معاونان وزارت داخله و اعضای دفتر شورای امنیت ملی عوض شدند و فرماندهان «بی‌رحم» در این موقعیت‌ها برگزیده شدند. بخش دوم مذاکرات که توافق میان طالبان و حکومت است، ساده نخواهد بود. حکومت علی‌رغم از دست‌دادن قاعدۀ بازی، میدان را در اختیار دارد. کابل اهرم‌های فشار زیادی بر واشنگتن دارد. روز چهارشنبه (22 حوت) در مراسم یادبود از عبدالعلی مزاری در ارگ ریاست جمهوری، مقامات حکومتی یک‌پارچه از توافق پنهانی امریکا با طالبان انتقاد کردند و از برگشت به گذشته هشدار دادند. کابل هم ناگزیری‌هایی دارد. پراکندگی و تشتت سیاسی، دست و پای کابل را بسته است. نیروهای سیاسی هرکدام برنامه و آجندای متفاوتی را دنبال می‌کنند. اکثریت مطلق نیروهای سیاسی خارج از دولت، از عملکرد و رفتارهای رؤسای حکومت وحدت ملی ناراض هستند. آنان به خاطر کنارزدن این چهره‌ها، حاضر به هر نوع معامله و سازش با طالبان می‌باشند. از همین رو، رهبران حکومت تلاش دارند که قبل از شروع مستقیم مذاکره با طالبان، صف واحدی را به وجود آورند. اکنون، کار روی ترکیب تیم مذاکره‌کنندۀ صلح جریان دارد. ترکیب حکومتی مورد قبول جریان‌های سیاسی واقع نشد. جریان‌های سیاسی می‌خواهند تیم مذاکره‌کننده فراگیر و غیرحکومتی باشد. اما حکومت تلاش دارد که مدیریت و رهبری تیم مذاکره‌کننده را به دست داشته باشد. احتمالاً تا برگزاری لویه جرگۀ سنتی به تاریخ 9 ثور سال آینده هجری خورشیدی، ترکیب هیأت مذاکره‌کنندۀ صلح نهایی شود. تمرکز کابل روی برگزاری انتخابات طبق جدول زمانی کمیسیون انتخابات است. با این حال، تا دست‌یابی به توافق صلح میان طالبان و حکومت افغانستان راه درازی در پیش است. هیأت امریکا و طالبان در پایان ماه مارچ باردیگر گفت‌وگوها را از سر خواهند گرفت.

فارسی.رو