مصحبه ریس جمهور کرزی بخش او بارسانه های روسیه
مصاحبه اختصاصی رسانه های روسیه با رییس جمهور افغانستان (بخش اول)
مصاحبه اختصاصی رسانه های روسیه با رییس جمهور
افغانستان (بخش اول)
"حامد کرزی" رییس جمهور افغانستان در مصاحبه با خبرنگار
اعزامی خبرگزاری «ریانووستی» و شبکه های تلویزیونی "راشیا تودی" و "روسیه ـ 24"
درباره ریشه های اوضاع دشوار فعلی در افغانستان و دورنماهای حل و فصل آن پس از خروج
مورد نظر نیروهای مسلح خارجی از این کشور صحبت کرد.
خود رییس جمهور افغانستان این گفتگو را که در"ارگ"
اقامتگاه وی در کابل انجام شد، فوق العاده صمیمانه و صادقانه ارزیابی کرد.
بخش اول این مصاحبه به زبان فارسی و بخش دوم این
مصاحبه به زبان دری به اطلاع شما می رسد.
ـ آقای رییس جمهور از اینکه به ما وقت دادید،
سپاسگذاریم. پرسش اول و اصلی اینست که نظر شما در خصوص آینده افغانستان پس از خروج
نیروهای بین المللی از افغانستان چیست؟
ـ در صورت ادامه کمک مالی به افغانستان و مساعدت در آموزش
و تجهیز نیروهای امنیتی افغانستان و در مجموع ادامه همکاری میان افغانستان و جامعه
بین المللی، خروج آنها در وضع عمومی امنیتی در افغانستان تاثیر نخواهد گذاشت. در
صورت چنین پیشرفت رویدادها، خروج نیروهای بین المللی دارای پی آمد های منفی نخواهد
بود. این امر به احتمال زیاد حتی برعکس بر وضع امنیتی افغانستان تاثیر مثبت خواهد
گذاشت.
ـ آقای رییس جمهور،آیا شما واقعا طالبان، حزب
اسلامی افغانستان و گروه حقانی را تروریست می دانید؟مساله اینست که 25 سال قبل همین
آدمها یعنی "گلبدین حکمت یار" و "جمال الدین حقانی" با باصطلاح "اشغال" شوروی می
جنگیدند. در آن زمان همه آنها را "مجاهد" می نامیدند. اکنون این افراد علیه مداخله
مسلحانه از جانب آمریکا و ناتو مبارزه می کنند و همه آنها را تروریست می نامند. در
این زمینه تفاوت در چیست؟
ـ ما در داخل افغانستان همه آنها را تروریست نمی نامیم.
ما بر خلاف غرب میان آنها تفاوت قائل هستیم.البته حزب اسلامی،گروه حقانی و برخی از
طالبان از جمله مجاهدان بودیم . در آن زمان همه ما در جهاد علیه اتحاد شوروی شرکت
داشتیم. وقتی پس از خروج نیروهای شوروی جهاد پایان یافت و ما به افغانستان
بازگشتیم، می بایستی به بازسازی کشور می پرداختیم تا افغانستان به راه ثبات و رشد
بازگردد اما متاسفانه چنین نشد. دلیل این امر هم اشتباهات ما افغانی هاو هم دخالت
مداوم همسایگان در امور داخلی افغانستان و همچنین کوتاهی آمریکا و دیگر کشورهای
غربی بود. غرب بی اعتنایی کاملی به افغانستان نشان می داد. وقتی اتحاد شوروی
نیروهای خود را از افغانستان خارج کرده و مجاهدین دولت خود را تشکیل دادند، تمام
کشور های غربی سفارتخانه های خود در افغانستان را تعطیل کرده و پرسنل دیپلماتیک خود
را فرا خواندند. تمام کمک های بین المللی به افغانستان قطع شد.در عین حال به
همسایگان ما امکان داده شد به دخالت در امور داخلی ما ادامه دهند. پی آمد های این
وضع فاجعه بار بود و بر سراسر جهان از جمله نیویورک، کشور ما و روسیه تاثیر گذاشت.
ایالات متحده، ناتو و بقیه کشورهای جهان پس از 11 سپتامبر 2001 بطورغیر منتظره ای
درک کردند که وضع افغانستان چقدر نگران کننده است ، چه مصایبی برای ملت افغان ببار
می آورد و چه پی آمدهایی را برای امنیت جهانی در مجموع به همراه دارد. در آن زمان
آنها با افغانستان آمدند و ملت افغان در کنار آنها قرار گرفت. ما طی کمتر از یک ماه
و نیم "القاعده" و "طالبان" را از صحنه خارج کردیم. تمام رهبران مجاهدان غیر از
حکمت یار به افغانستان بازگشتند. وی در تهران ماند و دیرتر به یک جای دیگر رفت. ما
هیچگاه حزب اسلامی افغانستان را سازمان تروریستی اعلام نکرده ایم. طالبان نیز
تروریست نیستند. همانا به این دلیل من آنها را "برادر" می نامم. اما آنچه به گروه
حقانی مربوط می شود اینست که بخش از اعضای آن به فعالیت تروریستی کشیده شده اند و
بخش دیگر نه. به این ترتیب این پرسش دشواری است و پاسخ دادن به آن آسان نیست. در
حال حاضر ما مشغول مذاکرات با حزب اسلامی افغانستان هستیم. ما 4- 3 بار با
نمایندگان این حزب ملاقات کرده ایم. آخرین دیدار کمتر از سه هفته قبل انجام شد. ما
مذاکرات بسیار مفصلی را با مقامات عالی رتبه حزب اسلامی افغانستان داشتیم و طی آن
حتی پیش نویس تفاهنامه مشارکت استراتژیک با آمریکا را به آنها نشان دادیم و آنها به
این خاطرکه افغانستان در چارچوب این توافق ها چه چیزهای زیادی را به دست آورده،
تعجب کردند. آنچه به طالبان مربوط می شود اینست که کسانی از آنها که عضو "القاعده"
و دیگر گروه های تروریستی هستند وکسانی که برای سازمان های اطلاعاتی خارجی علیه ملت
افغان کار می کنند، بطور مشخص تروریست می باشند. اما اکثریت طالبان افرادی هستند
که به دلایلی اما نه به خواست خود از مناطق زادگاهی و حتی از کشوررانده شده اند.
آنها تروریست نیستند بلکه آسیب دیده هستند.آنها باید از امکان بازگشت به خانه های
خود برخوردار شوند. به این ترتیب پاسخ من اینست: کسانی که فعالیت تروریستی می کنند
تروریست هستند و کسانی که فعالیت تروریستی نمی کنند، تروریست نیستند.
ـ شما درمورد اشتباهات گذشته صحبت کردید. بیایید
در مورد آینده صحبت کنیم. مدتهاست در خصوص خروج نیروهای بین المللی تا سال 2014
میلادی صحبت می شود اما همچنین در مورد ادامه حضور بین المللی در افغانستان به این
یا آن شکل تا سال 2024 سخن می گویند. می خواهم از شما بشنوم که منظور از "حضور"
چیست. من خودم آمریکایی هستم. باید بگویم که ملت آمریکا دیگر خواهان ادامه شرکت در
این درگیری نیست. طبق ارزیابی شورای ملی اطلاعات آمریکا، پس از 11 سال حضور بین
المللی وضع در افغانستان در بهترین حالت، به بن بست رسیده است. شما و دولت شما در
شرایط چنین دستاوردپ های ناچیزی طی مدت سپری شده چگونه می توانید روی حمایت جامعه
بین المللی حساب کنید؟
ـ آنچه به امنیت مربوط می شود احتمالا حق با شماست اما
آنچه به پیشرفت عمومی و کلی کشورمربوط می شود ما دارای دستاوردهای عظیمی هستیم. ما
درزمینه های آموزش، بهداشت ، جاده سازی، اقتصاد، پولی و ثبات کلی افغانستان و روابط
با جهان خارج موفقیت هایی داشته ایم و اکنون دارای بهترین مناسبات با کشورهای
همسایه و بقیه کشور ها هستیم. اما امنیت فقط مساله ما نیست. حضور جامعه بین المللی
در افغانستان همانا از این امر ناشی شده است. اگر این فقط مساله داخلی بود،
آمریکایی ها به هیچ وجه به اینجا نمی آمدند. اصلا آنها تا عملیات تروریستی 11
سپتامبر به اینجا نیامده بودند.
ـ اما اگر این مساله افغانستان نیست، نظر ملت
افغان در این خصوص چیست؟ آیا افغان ها خواستار ادامه اشغال هستند؟
ـ این فقط مساله افغانستان نیست و من همان از این نکته
سخن می گویم.
ـ این مساله پاکستان نیز است...
ـ این مساله هم پاکستان ، هم کشور های همجوار و هم غرب
است. این مساله ازجمله برای روسیه، چین، هند و ایران است. به این ترتیب وقتی از
امنیت از لحاظ حفظ نظم حقوقی بخاطر امنیت افغانی های معمولی سخن می گوئیم ، در مورد
مساله افغانستان صحبت می کنیم. اما وقتی ما امنیت افغانستان را در چارچوب تروریسم
بین المللی و مبارزه با آن مورد بحث قرار می دهیم، این دیگر مساله فقط افغانستان
نیست بلکه مساله امنیت جمعی جامعه بیت المللی است و و از این لحاظ جامعه بین المللی
به تمام وعده های خود عمل نکرده است.
ـ آیا جامعه بین المللی طی 11 سال به اندازه کافی
کار نکرده است؟ آقای رییس جمهور اینقدر وقت، اینقدر پول و اینقدر تلفات انسانی کافی
نیست؟
ـ چنین است.
ـ شما باید ملت آمریکا را به این امر قانع
سازید.
ـ من تلاش می کنم همانا این کار را انجام دهم. به نظر ما
افغان ها، اهداف مقرر بخاطر اشتباه بودن وسایل رسیدن به آنها حاصل نشده اند. ما
مدتهاست که می گوییم" جنگ علیه تروریسم" نباید در روستا های افغانستان دنبال شود.
خطرتروریسم از روستاهای افغانستان ناشی نمی شود.
ـ حضور خارجی در کشور شما پس از سال 2014 به چه
شکلی حفظ خواهد شد؟
ـ این پرسش بسیار مهمی است که به توضیحاتی نیاز دارد. جنگ
علیه تروریسم وقتی در صورتی با موفقیت روبرو خواهد شد که ما به پناهگاه تروریست ها
، اردوگاه های آموزشی و میدان های تبلیغاتی آنها توجه نشان داده و به حل مسایل
بنیادی با روش های دیگر بپردازیم. این کار تا به حال انجام نشده و به این دلیل جنگ
به آن شکلی که در ابتدا در نظر داشتیم، با موفقیت روبرونشده است. حضورنظامی بین
المللی (ازجمله حضورآمریکا) در افغانستان پس از سال 2014 و تا سال 2024 میلادی بر
اساس قرارداد امنیتی تعریف خواهد شد که قصد داریم یک سال بعد آنرا امضا کنیم. این
حضور اولا وابسته به توافق های ما با آمریکا در خصوص چارچوب و طیف اختیارات و
تعهدات طرفین و ثانیا اهداف و وظایف هم در رابطه با افغانستان و هم با توجه به "جنگ
با تروریسم" خواهد بود. به این ترتیب این مساله را باید جدا از وضع فعلی بررسی کرد.
سخن بر سر ادامه حضور نظامی آمریکا در افغانستان در ابعاد بسیار کمتر در مقایسه با
حالا است و این نکته هم در رابطه با چارچوب مناسبات دوجانبه ما و هم در رابطه با
چارچوب مبارزه همگانی علیه تروریسم صدق می کند.
ـ شما اغلب از عبارت "جنگ علیه تروریسم" استفاده
می کنید. اما طی چهار سال اخیر این عبارت کاملا از مد افتاده است. آیا از این
اصطلاح خوشتان می آید؟
ـ این عبارت در کشور ما به هیچ وجه از مد نیافته است.
آمریکا اکنون بجای "جنگ علیه تروریسم" از اصطلاح دیگری، "شورشیان" استفاده می کند.
ما با این کار بشدت مخالفیم. اگر آنها صرفا شورشیان بودند، حضور جامعه بین المللی
در افغانستان بی جا می بود چون در اینصورت می شد گفت که جامعه بین المللی دارد
اسلحه بدست در یک درگیری داخلی دخالت کرده و از یکی از طرفها حمایت می کند. اگر ما
فقط با جنبش شورشیان سر و کار داشته باشیم ، این مساله را باید خود افغان ها از
طریق رفع بی عدالتی و رسیدن به سازش حل کنند. به این دلیل ما حودمان هیچگاه این
مردم را همچون در غرب "شورشی" نمی نامیم. ما این جنگ را جنگ با تروریسم می
نامیم.
خبرگزاری «ریا نووستی» روسیه، 25 اردیبهشت
