اسیای مرکزی: بین امریکا و روسیه
اسیای مرکزی: بین امریکا و روسیهTag cloud: سياست, مقالات, در جهان
24.10.2012, 19:23
phото: EPA
سفر جنرال ویلیام فریزر قوماندان نیروهای ترانسپورتی امریکا به جمهوری های اسیای مرکزی، همجوار با افغانستان – ترکمنستان، ازبکستان و تاجکس
تان، ط...
بعاً مورد توجه کارشناسان قرار گرفته است. به تبصره پیوتر گنچاروف در این مورد توجه فرمائید.
دو سال باقیمانده تا خروج نیروهای امریکا و ناتو از افغانستان مدت زمان چندان زاید نیست. اگر چه رهبری ناتو پیوسته تاکید میکند که نیروهای افغان امنیت سه چهارم جمیعت کشور را تامین میکنند، ولی معلوم است که این کنترول تا اندازه زیادی اگر به حمایت مستقیم ناتو نباشد، پس به حمایت غیرمستقیم ان تامین میشود.
نمیه دوم سال 2014 موعد خروج تشدیدی نیروهای امریکا و ناتو از افغانستان می باشد. و برای این کار طرق مطمئین خروج قطعات از افغانستان اماده شده اند. در این هیچ جای تعجب نمی بود اگر جنرال ویلیام فریزر در چارچوب وظیفه مستقیم خود به منظور ایجاد مراکز ترانسپورتی، مانند مرکز انتقالات ترانزیتی در بیشکیک، در خاک همسایگان شمالی افغانستان سفر میکرد. مسکو به این مساله چگونه می بیند؟ ایا مسکو میتواند نفوذ خود را در اسای مرکزی از دست دهد؟ ط.ریکه اژدر کورتوف کارشناس انستیتوت تحقیقات ستراتیژیک و متخصص عمده روسیه در باره مسایل اسیای مرکزی عقیده دارد، مواضع روسیه در قدم اول در عرصه تجارتی اقتصادی تا اندازه زیادی مطمئین می باشند: اگر به اساس شاخص های بزرگ مقیاس اقتصادی قضاوت نمود، در حال حاضر مواضع روسیه در اسیای مرکزی هنوز چندان بد معلوم نمی شوند. تذکر این مطلب کافی است که حجم دوران تجارتی روسیه با کشورهای اسیای مرکزی نسبت به هر کشور دیگر بیشتر است. واین در حال است که تماس های اقتصادی با امریکا پیوسته پیچیده تر میگردند.
روابط تجارتی – اقتصادی روسیه با اسیای مرکزی طی چند قرن وجود دارند و طی مدت زمان تقریباً صد سال انها واحد های یک دولت واحد بودند. این که کار تا سرحد ظهور پایگاه های نظامی در اسیای مرکزی خواهد کشید یا خیر؟ سوال جدا است. اژدر کورتوف میگوید: نفوذ جیوپولیتیکی روسیه در منطقه باقی خواهد ماند اگر مطلق نباشد، پس نفوذ مسلط خواهد بود. روسیه در ماهیت امر در ردیف شرکای جیوپولیتکی تمام دول اسیای مرکزی قرار دارد، اگر مقامات عالی این دول هنگام بازدید از واشنگتن هرچیز هم بگویند.
بر سخنان کارشناس میتوان یک عده نقاط مهم دیگر را نیز میتوان افزود که انتخاب اسیای مرکزی را بین امریکا و روسیه تعیین میکنند. اکثر کشورهای اسیای مرکزی اعضای سازمان امنیت دسته جمعی می باشند. به استثنای ترکمنستان و ازبکستان. در دسمبر سال 2011 در استانه در اجلاس سازمان امنیت دسته جمعی موافقت نامه امضا شده که مطابق ان پایگاه های نظامی کشورهای سومی در خاک کشورهای عضو سازمان فقط به اساس توافق همگانی ساخته شده میتوانند. در باره چیزی که در قصر سفید و بروکسل بخوبی مطلع می باشند.
دو سال باقیمانده تا خروج نیروهای امریکا و ناتو از افغانستان مدت زمان چندان زاید نیست. اگر چه رهبری ناتو پیوسته تاکید میکند که نیروهای افغان امنیت سه چهارم جمیعت کشور را تامین میکنند، ولی معلوم است که این کنترول تا اندازه زیادی اگر به حمایت مستقیم ناتو نباشد، پس به حمایت غیرمستقیم ان تامین میشود.
نمیه دوم سال 2014 موعد خروج تشدیدی نیروهای امریکا و ناتو از افغانستان می باشد. و برای این کار طرق مطمئین خروج قطعات از افغانستان اماده شده اند. در این هیچ جای تعجب نمی بود اگر جنرال ویلیام فریزر در چارچوب وظیفه مستقیم خود به منظور ایجاد مراکز ترانسپورتی، مانند مرکز انتقالات ترانزیتی در بیشکیک، در خاک همسایگان شمالی افغانستان سفر میکرد. مسکو به این مساله چگونه می بیند؟ ایا مسکو میتواند نفوذ خود را در اسای مرکزی از دست دهد؟ ط.ریکه اژدر کورتوف کارشناس انستیتوت تحقیقات ستراتیژیک و متخصص عمده روسیه در باره مسایل اسیای مرکزی عقیده دارد، مواضع روسیه در قدم اول در عرصه تجارتی اقتصادی تا اندازه زیادی مطمئین می باشند: اگر به اساس شاخص های بزرگ مقیاس اقتصادی قضاوت نمود، در حال حاضر مواضع روسیه در اسیای مرکزی هنوز چندان بد معلوم نمی شوند. تذکر این مطلب کافی است که حجم دوران تجارتی روسیه با کشورهای اسیای مرکزی نسبت به هر کشور دیگر بیشتر است. واین در حال است که تماس های اقتصادی با امریکا پیوسته پیچیده تر میگردند.
روابط تجارتی – اقتصادی روسیه با اسیای مرکزی طی چند قرن وجود دارند و طی مدت زمان تقریباً صد سال انها واحد های یک دولت واحد بودند. این که کار تا سرحد ظهور پایگاه های نظامی در اسیای مرکزی خواهد کشید یا خیر؟ سوال جدا است. اژدر کورتوف میگوید: نفوذ جیوپولیتیکی روسیه در منطقه باقی خواهد ماند اگر مطلق نباشد، پس نفوذ مسلط خواهد بود. روسیه در ماهیت امر در ردیف شرکای جیوپولیتکی تمام دول اسیای مرکزی قرار دارد، اگر مقامات عالی این دول هنگام بازدید از واشنگتن هرچیز هم بگویند.
بر سخنان کارشناس میتوان یک عده نقاط مهم دیگر را نیز میتوان افزود که انتخاب اسیای مرکزی را بین امریکا و روسیه تعیین میکنند. اکثر کشورهای اسیای مرکزی اعضای سازمان امنیت دسته جمعی می باشند. به استثنای ترکمنستان و ازبکستان. در دسمبر سال 2011 در استانه در اجلاس سازمان امنیت دسته جمعی موافقت نامه امضا شده که مطابق ان پایگاه های نظامی کشورهای سومی در خاک کشورهای عضو سازمان فقط به اساس توافق همگانی ساخته شده میتوانند. در باره چیزی که در قصر سفید و بروکسل بخوبی مطلع می باشند.
