افغانستان اشتباه مصیبت بار ما»
افغانستان اشتباه مصیبت بار ما»
08.08.1391
نشریهء هیرالد سکاتلند زیرعنوان «افغانستان اشتباه مصیبت بار ما» یک مقاله در بارهء اوضاع این کشور نشر کرده است.
تری
وور رالی، نویسندهء این مقاله که قبلا...
08.08.1391
نشریهء هیرالد سکاتلند زیرعنوان «افغانستان اشتباه مصیبت بار ما» یک مقاله در بارهء اوضاع این کشور نشر کرده است.
تری
وور رالی، نویسندهء این مقاله که قبلا...
ً یکی از حامیان سرسخت مداخلهء غرب در افغانستان بود، به دنبال کشته شدن دو سرباز دیگر بریتانوی در هفته گذشته در این کشور نظر خود را تغییر داده می گوید:
کشته شدن بیش از 50 نفر در اثر حملهء انتحاری روز اول عید در میمنه باعث تغییر نظر وی نمی باشد، چون این واقعه یکی از حوادث تکان دهندهء دیگر در روند واقعات افغانستان بوده که از مدت ها دچار دشمنی های قومی و گروهی می باشد.
تریوو رالی که در مدت ده سال گذشته بار ها در بارهء افغانستان نوشته و با عساکر بریتانوی به این کشور رفته می گوید که او در سال 2008 نوشته بود که ما افغانستان را نباخته ایم بلکه برنده نیستیم ولی واقعیت این است که اکنون تا جای که به کشور و اردوی ما تعلق می گیرد، افغانستان به یک قضیهء باخته شده نزول کرده است.
او در این باره که چرا کشته شدن اخیر دو عسکر بریتانوی باعث تغییر نظر وی شده می نویسد که به دنبال این واقعه روشن شد که این برخورد یک درگیری عادی و واضح نبوده بلکه یک سلسله اشتباهاتی رخ داد که در نتیجهء آن تیر اندازی اشتباهی صورت گرفت و این دو نفر عسکر کشته شدند.
او می افزاید، هنگامی که این عساکر مصروف گزمهء پیاده در ولسوالی نهر سراج بودند یک مرد مسلح افغان در لباس ملکی را تهدید پنداشتند. این مرد وضو می گرفت و دستان خود را می شست که این امر در حالت عادی باعث کدام شک نمی شود ولی چون گزمه های پیاده در هلمند معمولاً با تشنج همراه می باشد، این مرد دیندار افغان تروریست تلقی شده کشته شد.
مردم در پی تحقیق واقعه برآمده تا بفهمند چه رخ داده است و در میان سر و صدا و غلغله آنها این دو سرباز بریتانوی را هم کشتند.
نویسندهء مقاله می گوید، هنگام همراهی با عساکر بریتانوی آنها همه احساس داشتند که برای یک کار خیر و مفید آمده اند و خدمت آنها ثمر بخش می باشد.
نویسنده می گوید، این احساس در حالاتی بالخصوص بیشتر واقعیت داشت که عساکر برای مشوره و آموزش قوای امنیتی افغانستان به این کشور می آمدند.
روزنامهء نیویارک تایمز در شمارهء اخیر خود در باره اطفال بی بضاعت که در شاهراه کابل جلال آباد به مسافرین و رانندگان آب و شربت می فروشند یک مقاله نشر کرده است.
روزنامه زیر عنوان «اطفال پیپسی» در این مقاله می نویسد:
این اطفال در ایستاد گاه های خطرناک و مزدحم شاهراه کابل - جلال آباد ایستاده می باشند و از طریق فروش یک گیلاس آب و شربت، پول یک لقمه نان را پیدا می کنند.
سمیع الله دوازده ساله که دود موترها و گرد و غبار چهره او را پوشانیده است و یک کلاهی سرخ رنگ بر سرداشت به روزنامه گفته است:
« من این کار را دوست ندارم ولی برای پیدا کردن پول مجبورم.»
او که در یک گولایی تنگ در نزدیکی یک تونل که معمولاً موتر ها با سرعت از آنجا عبور می کند ایستاده و به رانندگان راهنمایی می کند، می گوید که زندگی وی هر لحظه در خطر می باشد.
نیویارک تایمز می نویسد که بوتل های شربت و پیپسی که نزد این اطفال کنار سرک دیده می شود علامهء از بیچارگی آنها می باشد و به رانندگان لاری ها هم این پیام را می رساند که در راه برگشت یک مقدار پول به این اطفال بیاندازند.
روزنامه می نویسد که در افغانستان هر فرد با اقتصاد جنگ وابستگی دارد و با از بین رفتن این اقتصاد، حد اقل روزگار این اطفال به یاس و نا امیدی مبدل خواهد شد.
نیویارک تایمز می نویسد که حضور این اطفال در شاهراه کابل- جلا ل آباد نشان می دهد که عایدات و روزگار چه تعداد از مردم در افغانستان با حضور نظامی امریکا در این کشور، گره خورده است.
کشته شدن بیش از 50 نفر در اثر حملهء انتحاری روز اول عید در میمنه باعث تغییر نظر وی نمی باشد، چون این واقعه یکی از حوادث تکان دهندهء دیگر در روند واقعات افغانستان بوده که از مدت ها دچار دشمنی های قومی و گروهی می باشد.
تریوو رالی که در مدت ده سال گذشته بار ها در بارهء افغانستان نوشته و با عساکر بریتانوی به این کشور رفته می گوید که او در سال 2008 نوشته بود که ما افغانستان را نباخته ایم بلکه برنده نیستیم ولی واقعیت این است که اکنون تا جای که به کشور و اردوی ما تعلق می گیرد، افغانستان به یک قضیهء باخته شده نزول کرده است.
او در این باره که چرا کشته شدن اخیر دو عسکر بریتانوی باعث تغییر نظر وی شده می نویسد که به دنبال این واقعه روشن شد که این برخورد یک درگیری عادی و واضح نبوده بلکه یک سلسله اشتباهاتی رخ داد که در نتیجهء آن تیر اندازی اشتباهی صورت گرفت و این دو نفر عسکر کشته شدند.
او می افزاید، هنگامی که این عساکر مصروف گزمهء پیاده در ولسوالی نهر سراج بودند یک مرد مسلح افغان در لباس ملکی را تهدید پنداشتند. این مرد وضو می گرفت و دستان خود را می شست که این امر در حالت عادی باعث کدام شک نمی شود ولی چون گزمه های پیاده در هلمند معمولاً با تشنج همراه می باشد، این مرد دیندار افغان تروریست تلقی شده کشته شد.
مردم در پی تحقیق واقعه برآمده تا بفهمند چه رخ داده است و در میان سر و صدا و غلغله آنها این دو سرباز بریتانوی را هم کشتند.
نویسندهء مقاله می گوید، هنگام همراهی با عساکر بریتانوی آنها همه احساس داشتند که برای یک کار خیر و مفید آمده اند و خدمت آنها ثمر بخش می باشد.
نویسنده می گوید، این احساس در حالاتی بالخصوص بیشتر واقعیت داشت که عساکر برای مشوره و آموزش قوای امنیتی افغانستان به این کشور می آمدند.
روزنامهء نیویارک تایمز در شمارهء اخیر خود در باره اطفال بی بضاعت که در شاهراه کابل جلال آباد به مسافرین و رانندگان آب و شربت می فروشند یک مقاله نشر کرده است.
روزنامه زیر عنوان «اطفال پیپسی» در این مقاله می نویسد:
این اطفال در ایستاد گاه های خطرناک و مزدحم شاهراه کابل - جلال آباد ایستاده می باشند و از طریق فروش یک گیلاس آب و شربت، پول یک لقمه نان را پیدا می کنند.
سمیع الله دوازده ساله که دود موترها و گرد و غبار چهره او را پوشانیده است و یک کلاهی سرخ رنگ بر سرداشت به روزنامه گفته است:
« من این کار را دوست ندارم ولی برای پیدا کردن پول مجبورم.»
او که در یک گولایی تنگ در نزدیکی یک تونل که معمولاً موتر ها با سرعت از آنجا عبور می کند ایستاده و به رانندگان راهنمایی می کند، می گوید که زندگی وی هر لحظه در خطر می باشد.
نیویارک تایمز می نویسد که بوتل های شربت و پیپسی که نزد این اطفال کنار سرک دیده می شود علامهء از بیچارگی آنها می باشد و به رانندگان لاری ها هم این پیام را می رساند که در راه برگشت یک مقدار پول به این اطفال بیاندازند.
روزنامه می نویسد که در افغانستان هر فرد با اقتصاد جنگ وابستگی دارد و با از بین رفتن این اقتصاد، حد اقل روزگار این اطفال به یاس و نا امیدی مبدل خواهد شد.
نیویارک تایمز می نویسد که حضور این اطفال در شاهراه کابل- جلا ل آباد نشان می دهد که عایدات و روزگار چه تعداد از مردم در افغانستان با حضور نظامی امریکا در این کشور، گره خورده است.
