محافظه کاری در برابر موسیقی زنان
اندیشمندان بخوانید و قضاوت نمائید!
باد های تازهء محافظه کاری در برابر موسیقی زنان در افغانستان»
13.11.1391
لیلا نبی زاده و ده دختر دیگر که عضویت ارکستر جوانان افغانستان را دارند، در یک خانهء امن مخصوص دختران در شهر کابل زنده گی می کنند.
...لیلا نبی زاده توسط والدین اش از ولایت دوردست نورستان که بخش اعظم آن تحت کنترول طالبان قرار دارد، برای تحصیل به این خانهء امن فرستاده شده است.
اینک وی با ارکستر جوانان افغانستان برای کنسرت به امریکا می رود و در سالون مشهور کارنیگی در شهر نیویارک هنرنمایی خواهد کرد.
روزنامهء والستریت ژورنال می نویسد، اما زمانیکه لیلا نبی زاده از امریکا دوباره برگردد، بادها تازه یی از محافظه کاری در شهر کابل از وی استقبال کرده، استعداد نورس موسیقی وی را تهدید می کند.
در ماه سپتامبر وزارت کار و امور اجتماعی افغانستان به خانهء امن فرمان داد که دیگر در آنجا موسیقی درس داده نشده، به جای آن باید مسایل دینی تدریس شود.
واصل نور مهمند معین وزارت کار و امور اجتماعی افغانستان که این فرمان را امضا کرده است، به روزنامهء والستریت ژورنال گفته است، به غیر از سرود ملی و آهنگ های میهنی، موسیقی مردم را بسوی فساد و بر ضد اسلام وسوسه می کند.
واصل نور مهمند گفته است:
«افغانستان یک کشور اسلامی بوده، ما می خواهیم اطفال ما به شیوهء اسلامی بزرگ شوند.»
بر اساس همین فرمان وزارت کار و اموراجتماعی دختران بعد از رسیدن به سن هژده سالگی باید خانهء امن را ترک کرده، به فامیل هایشان بپیوندند.
روزنامهء والستریت ژورنال می نویسد:
با وصف آنکه موقف حکومت مرکزی افغانستان، حمایت از موسیقی برای اطفال است. اما ملا های طالبان و برخی مقامات افغان موسیقی را به مثابهء یک پدیدهء کفر آمیز دیده، دختران موزیسن با واکنش شدید آن ها مواجه اند.
لیلا نبی زاده سیزده ساله نمی داند که اگر نتواند یک موزیسن شود، چی خواهد کرد؟ اما می داند که دیگر به درهء نورستان بر نخواهد گشت، جایی که دختران در آن در نوجوانی عروسی می کنند و موسیقی یک پدیدهء ممنوع یا تابو شمرده می شود.
باد های تازهء محافظه کاری در برابر موسیقی زنان در افغانستان»
13.11.1391
لیلا نبی زاده و ده دختر دیگر که عضویت ارکستر جوانان افغانستان را دارند، در یک خانهء امن مخصوص دختران در شهر کابل زنده گی می کنند.
...لیلا نبی زاده توسط والدین اش از ولایت دوردست نورستان که بخش اعظم آن تحت کنترول طالبان قرار دارد، برای تحصیل به این خانهء امن فرستاده شده است.
اینک وی با ارکستر جوانان افغانستان برای کنسرت به امریکا می رود و در سالون مشهور کارنیگی در شهر نیویارک هنرنمایی خواهد کرد.
روزنامهء والستریت ژورنال می نویسد، اما زمانیکه لیلا نبی زاده از امریکا دوباره برگردد، بادها تازه یی از محافظه کاری در شهر کابل از وی استقبال کرده، استعداد نورس موسیقی وی را تهدید می کند.
در ماه سپتامبر وزارت کار و امور اجتماعی افغانستان به خانهء امن فرمان داد که دیگر در آنجا موسیقی درس داده نشده، به جای آن باید مسایل دینی تدریس شود.
واصل نور مهمند معین وزارت کار و امور اجتماعی افغانستان که این فرمان را امضا کرده است، به روزنامهء والستریت ژورنال گفته است، به غیر از سرود ملی و آهنگ های میهنی، موسیقی مردم را بسوی فساد و بر ضد اسلام وسوسه می کند.
واصل نور مهمند گفته است:
«افغانستان یک کشور اسلامی بوده، ما می خواهیم اطفال ما به شیوهء اسلامی بزرگ شوند.»
بر اساس همین فرمان وزارت کار و اموراجتماعی دختران بعد از رسیدن به سن هژده سالگی باید خانهء امن را ترک کرده، به فامیل هایشان بپیوندند.
روزنامهء والستریت ژورنال می نویسد:
با وصف آنکه موقف حکومت مرکزی افغانستان، حمایت از موسیقی برای اطفال است. اما ملا های طالبان و برخی مقامات افغان موسیقی را به مثابهء یک پدیدهء کفر آمیز دیده، دختران موزیسن با واکنش شدید آن ها مواجه اند.
لیلا نبی زاده سیزده ساله نمی داند که اگر نتواند یک موزیسن شود، چی خواهد کرد؟ اما می داند که دیگر به درهء نورستان بر نخواهد گشت، جایی که دختران در آن در نوجوانی عروسی می کنند و موسیقی یک پدیدهء ممنوع یا تابو شمرده می شود.
