انكارها و مسكو به مشاركت استراتيژيك مي پردازند

آنکارا و مسکو به دوستی و مشارکت استراتژیک می پردازند

© Photo: RIA Novosti/Michael Klimentyev

پس از دیدار اردوغان رئیس جمهور ترکیه و شیخ راویل عین الدین صدر اداره روحانی مسلمانان روسیه و رئیس شورای مفتی های این کشور در قونیه معلوم شد که رجب طیب اردوغان 20 - 25 ماه مه 2016 از مسکو دیدن خواهد کرد.

وی دعوت عین الدین به حضور در مراسم افتتاحیه مسجد اساسی روسیه در مه 2016 در مسکو بعنوان مهمان افتخاری را پذیرفت. اردوغان گفت که برایش حضور در روسیه بعنوان مهمان افتخاری مسلمانان این کشور دین و وظیفه شرافتمندانه است.

 تفسیر شرق شناس استانیسلاو تاراسوف.

 شاید این خبر تصادف زمانی ساده‌ای باشد ولی این خبر به سرعت پس از آن واصل شد که پرزیدنت ولادیمیر پوتین در کنفرانس مطبوعاتی سالانه مسکو علناً «چرخش» سیاست خارجی روسیه بسوی شرق را مشخص کرده و ترکیه را متحد استراتژیک مسکو خواند و به این دلیل سمت گیری خط لوله گاز «جریان جنوبی» به سوی ترکیه را توضیح داد.

 در این رابطه بسیاری خبرگان اشاره کردند که ترکیه بطور غیر مترقبه وضعیت خود را در جهان و منطقه مستحکم تر کرده از جمله در مناسبات با اتحادیه اروپا که الان مجبور است استراتژی خود را در روابط با ترکیه عوض کند. گفتنی است که هنگامی که خانم فدریکا موگرینی مسوول سیاست خارجی و امنیت اروپا و بعد یوهانس هان کمیسر سیاست و حسن همجواری اروپا و خریستوس استیلیدیس کمیسر کمکرسانی انسانی و اداره بحران ها و نیز دیوید کامرون نخست وزیر انگلیس با دیدار ها به آنکارا آمدند به نوشته یک روزنامه ترکیه با تعجب دیدند که «آنها حاضر نیستند مسایل جدید جهانی را بررسی کنند که در رابطه با تغییر مناسبات ترکیه و روسیه که تا سطح متحدان راهبردی ارتقا یافتند بررسی کنند. بعلاوه بروکسل نتوانسته برای آنکارا چپز جدید تر از انیکه « برای همگرایی با اروپا 4 - 5 سال دیگر منتظر بماند»را پیشنهاد کند. به این خاطر دیپلمات های ترکیه شوخی کنان می‌گویند که «پوتین هر چقدر بیشتر به ترکیه بیاید اتحادیه اروپا گوش بفرمان تر خواهد بود».

 به یک نکته دیگر اشاره می کنیم. در سیاست بزرگ مانند حیات معمولی دوستی در یک لحظه به «عشق آتشین» تبدیل نمی شود. از این رو می‌توان حدس زد که مسکو و آنکارا بنا به علل متفاوت دارند مانور می‌ دهند و تلاش می‌کنند همکاری‌های فزاینده تجاری فی مابین را به پیشبرد منافع دو کشور در اقتصاد و ژئوپولیتیک تبدیل کنند. جالب اینجا است که آنکارای دارای عزم راسخ در اختلافات میان مسکو و بروکسل مداخله نمی کند. مسکو به همین ترتیب رفتار می کند. این وضعیت غرب را مجبور می‌کند که به ترکیه و روسیه سناریو های جدید عمل را پبشنهاد کند. بزودی معلوم خواهد شد که آن‌ها چگونه باشند. اما هر طوری که باشد دو کشور حالا مانند هیچ وقت دیگر برای دیالوگ سطح عالی مشترک آماده بوده و قادر اند از منافع ملی خود دفاع کنند.