خودرو عجیب ساخت شوروی ۱۰ پاسخ

۲ خودرو عجیب ساخت شوروی

۱۰ پاسخ

«پابِدا اسپورت» (Pobeda-Sport)

این خودرو یکی از موفق ترین خودروهای اسپورت زمان شوروی بود و سه بار قهرمان مسابقات شد.

طراح آن یک مهندس هواپیما بود که ظاهر عجیب آن را توجیه می کند.

«گاز تورپیدو» (Gaz-Torpedo)

در سال ۱۹۵۱ یک مهندس هواپیما به نام A. Smolin خودرویی طراحی کرد که بدنه آن شبیه قطره اشک و از جنس آلومینیوم و دورامین بود. از این دو ماده در ساخت بدنه هواپیما استفاده می شود. شش متر و سی سانت طول، دو متر عرض و ۱۲۰ سانت ارتفاع داشت و با این وجود، وزن آن ۱۱۰۰ کیلو بود.

با وجود مشخصات ظاهری قابل توجه، از نظر سرعت ضعف داشت و تنها یک نمونه از آن ساخته شد که امروزه در موزه نگهداری می شود.

«زیس ۱۱۲» (ZIS-112)

این خودرو طرحی تخیلی و آوانگارد داشت. با شش متر طول و دو نیم تن وزن، ۳ مسافر را در خود جای می داد، رادیاتورش به شکل دایره بود و فقط یک چراغ جلو داشت.

در سال ۱۹۵۱ ساخته شد و در مسابقات زیادی شرکت کرد، اما چهار سال بعد سر از گورستان ماشین درآورد.

«بِلکا» (Belka)

در اواخر دهه ۴۰ میلادی، با تلاش Yuri Dolmatovsky اولین مینی ون شوروی طراحی شد. با وجود استقبال مجلات خارجی از آن، مقامات طرح را تایید نکردند و تنها یک مدل از آن ساخته شد که در سال ۱۹۵۴ از بین رفت.

هفت سال بعد شرکت آمریکایی «شورولت» ماشین Greenbrier را بر اساس ایده های طراح روس به بازار عرضه می کند.

«ماسکویچ – جی۲» (Moskvich – G2)

اولین بار در سال ۱۹۵۶ ساخته شد و سه بار در مسابقات اتوموبیلرانی مسافت طولانی در اتحاد جماهیر شوروی رکورد زد.

فقط دو نمونه از این خودرو ساخته شد که هر دو را برای استفاده از قطعات، تکه تکه کردند.

طراحان: I.A. Gladilin و I.I. Okunev

«لائورا» (Laura)

در سال ۱۹۸۲ دو جوان در کارگاه کوچکی در اطراف سنت پترزبورگ تصمیم گرفتند ماشین خودشان را بسازند. برخلاف اکثر خودروهای دست ساز، تک تک قطعات، حتی موتور خودرو را خودشان ساختند و از قطعات کارخانه ای استفاده نکردند.

این ماشین مورد توجه و تمجید میخاییل گورباچف، رهبر شوروی قرار گرفت و در چندین مسابقه بین المللی هم شرکت کرد، اما به تولید انبوه نرسید.

طراحان: Dmitry Parfenov و Gennady Hainov

«یونا» (Yuna)

این خودرو را یک جوان روس در سال ۱۹۷۷ بر اساس طرحی که از سال ها قبل آماده کرده بود مونتاژ کرد و ساخت.

«یونا» جوایز زیادی را در مسابقات بین المللی از آن خود کرد، اما به تولید انبوه نرسید.

تنها دو نمونه از این ماشین ساخته شد که یکی از آن ها هنوز که هنوز است سرپاست و در ۳۵ سال گذشته بیش از نیم میلیون کیلومتر کار کرده.

طراح: Yuri Algebraistov

«اوختا» (Okhta)

در سال ۱۹۸۷ توسط «موسسه مرکزی تحقیقات اتوموبیل»‌ (NAMI) در سنت پترزبورگ ساخته شد.

برای ماشینی که آن زمان، آن هم در شوروی طراحی و ساخته شده، بیشتر به یک ماشین علمی – تخیلی می مانست؛ هفت نفر مسافر را در سه ردیف در خود جای می داد و ردیف آخر را می شد جمع و به صورت میز استفاده کرد. صندلی جلو هم ۱۸۰ درجه قابلیت چرخش داشت.

تنها یک مدل از «اوختا» ساخته شد که در تصادف آسیب دید. اما مجددا بازسازی و در موزه به نمایش گذاشته شد.

«ایسترا» (Istra)

«ایسترا» یکی از جالب ترین ابداعات شرکت AZLK بود. این شرکت بعد از انقلاب شوروی تاسیس و به یکی از بزرگ ترین کارخانه های اتوموبیل سازی شوروی بدل شد. بعد از فروپاشی شوروی، رو به افول گذاشت و چند سال پیش به کلی تعطیل شد. ماشین نوستالژیک «ماسکویچ» از تولیدات این کارخانه بود.

«ایسترا» که در سال ۱۹۸۵ طراحی شد، دنده اتوماتیک و مجهز به موتور دیزل کم مصرف بود و تهویه هوا داشت. اما هیچ وقت به تولید نرسید و در حد یک پروژه باقی ماند.

امروزه یک مدل آزمایشی از آن در کارخانه متروک AZLK موجود است.

«ایسترا» شهری است در نزدیکی مسکو که صومعه مردانه «اورشلیم جدید» آن بسیار معروف است. 

«گاز-آئرو» (Gaz-Aero)

این ماشین حاصل پایان نامه یک دانشجوی جوان به نام Alexei Nikitin درباره آئرودینامیک بود.

تنها یک مدل از این ماشین ساخته شد.

«پانگولینا» (Pangolina)

یک خودروی خانگی ساخت مهندس جوان در سال ۱۹۸۰ است. Alexander Kulygin ماشین های ۶ چرخ و همه جا رو با کاربرد نظامی طراحی می کرد.

«پانگولینا» و طراحش هر دو معروف و موفق شدند و در چندین مسابقه در زمان شوروی مقام آورد و حتی در نمایشگاه بین المللی خودرو EXPO 85 در بلغارستان هم شرکت کرد.

در زمان خودش در کلیپ های موسیقی پاپ مورد استفاده قرار می گرفت و امروزه در موزه نگهداری می شود.

«وینیته پی تی» (VNIITE PT)

در دهه ۵۰ میلادی بود که کارشناسان شوروی به اهمیت طراحی و توسعه تاکسی شهری پی بردند و در سال ۱۹۶۲ کابینه وزرای شوروی دستور طراحی مینی ون مسافربری را صادر کرد. بر همین اساس موسسه تحقیقات علمی شوروی (VNIITE) دست به کار شد، اما به دلیل عدم صرفه اقتصادی، فقط یک مدل ساخته شد و به تولید انبوه نرسید.

منبع: RBTH

تهیه و ترجمه: بهروز بهادری فر