زاده گاه تحجر و تروریزم
لر» و «بر»؛ زاده گاه تحجر و تروریزم
سه شنبه, 10 اسفند 1389 ساعت 08:32
سه شنبه, 10 اسفند 1389 ساعت 08:32
کامیار
به همه آشکار است که این دو طرف مرز مکان و محل اصلی ترورستان و ساحه اصلی جنگ و ناامنی و گسترش آن به تمام کشور بوده است.
این دو طرف مرز که به قول خود قبیله گرایان بنام «لر» او «بر» خوانده میشود، هنوز مردمانی زندگی میکنند که شهر نشینی را عین کفر میدانند. این اقوام با مدنیت و جهان جدید کاملا بیگانه اند و اصلا جهان جدید را ظهور قریب الوقوع قیامت و ختم جهان کنونی میدانند. معیشت این مردم بیشتر از طریق قاچاق مواد مخدر، قاچاق سلاح، کشت و صدور تریاک به خارج تشکیل میدهد.
به قول نیروهای امنینی، فردی که بی رحمانه در کابل بانک شهر جلال آباد به روی مردم بیگناه گلوله باری میکرد متعلق به «بر» بوده و افرادی که اورا تا شهر جلال آباد رهنمایی کرده بودند متعلق به « بر» میباشد.
این «لر» او «بر» عامل بدبختی و تباهی برای تمام کشور بوده است. سالهاست که کشور ما از فاشست پروری، ترورست پروری این منطقه شیطانی «لر» او «بر» آسیب دیده است.
شعاری که میان قبیله گرایان دو طرف مرز بنام « لر» او « بر» ساخته شده است، سالهاست که تولید ترورست و تحجرگرایی می نماید و مردم را به بدبختی های بیشماری سوق داده است. دین شان عین کفر و مذهب شان عین شرک است. در این منطقه جنایت خیز و بی فرهنگ آداب و رسوم قبیلوی حرف اول را میزند. ساختاربسته قبیلوی این سرزمین آفت خیز یکی از میراثهای قرون وسطی است که در قرن بیست به مصیبت بزرگ منطقوی و جهانی مبدل شده است. جنایت کاران عربی، چچنی, وطنی, پاکستای در همین نقطه سرطانی جمع شده اند. همین اکنون تفکر طالبانی و سیاست گذاری های طالبانی تماما در همین نقاط آفت خیز« لر» او « بر» طرح میشود.تمام سران جنایت کار در همین مناطق « لر» او « بر» زندگی میکنند. طرح پلان های انتحاری، تربیه ترورستان از همین مناطق جنایت خیز به کشور می آیند. تا زمانیکه تفکر، ساختار و شعار« لر» او « بر» به زندگی مصبیت بار خویش ادامه دهد مشکل کشور وحتی منطقه حل نخواهد شد.
در این روز های سخت و ظلمانی که شهروندان ما مظلومانه قربانی حملات ترورستان حرفوی میشوند وشب های سرد زمستان را با کمترین امکانات معیشتی روز میکنند, دیده میشود بازیگران قدرت و ثروت برگلوی شهروندان پانهاده و با شیطان رفاقت میکنند.
یک عده معامله گر به دستور ریس دولت تحت عنوان شورای عالی به اصطلاح صلح که نام اصلی آن شورای عالی معامله گران شناخته میشود بی باکانه و آگاهانه در کنار ترورست های خون آشام قرار گرفته اند. این همسویی و همگرایی زمانی آشکارشد که با گردن افراخته و آواز بلند خواهان رهایی سران ترورست از گوانتانامو شدند. در چنین وضیعتی که صدها تن شهروند به کام مرگ رفتند, این شورای بدنام و معامله گر خواهان رهایی ترورستان وجاری ساختن حمام خون شدند.
شورای عالی صلح میخواهد با رهایی سران ترورست ها حمام خون بر پاکند. این اعلان شورای معامله گران زمانی مطرح میشود که به شدت و وحشت ترورستان افزوده شده است. این شورای بدنام به جای محکوم نمودن و جبهه گرفتن علیه اعمال ضد انسانی طالب های جنایت کار، با بی شرمی و خفت تمام خواهان آذادی شمار بیشتر از ترورستان شده اند. این نوعی ایتلاف میان تروستان و شورای عالی صلح است. این یک نوع همیسوی و همفکری را میان این دو طرف نشان میدهد. همه شهروندان کشور میدانند که طالب ها (ترورستان) نه شورای عالی صلح را به رسمیت میشناسند نه دولت کرزی را طرف مذاکره خود میدانند. و نه تا حال کوچکترین چراغ سبز به برقراری گفتگو و مذاکره نشان داده اند. دیدگاه و خواهشات ترورستان به طور متعدد از طرف خود شان بیان شده است که ظاهرا خروج نیروهای خارجی از کشور عنوان شده است
اینکه شورای عالی از مذاکره، تماس، مفاهمه با طالب ها سخن میگوید به یقین که طالب ها به هیچ وجه حاضرنیستند با یک دولتی مذکره نمایید که بدون حضور جامعه جهانی حتی یک روز توان حفظ قدرت را ندارد و این افواهات بنام مذاکره با طالب ها جز عوام فربیی چیز دیگری نیست. هیج تماسی برای برقراری صلح میان این جنایت کاران که هروز مردم را قتل میکنند و دولت وجود ندارد. دولت با این ترفند های مذبوهانه خود میخواهد از یک سو به ترورستان قانونیت و رسمیت ببخشد و ازسوی دیگر وضیعت را طوری نگاه دارند که اهداف سیاسی، ثروت و قدرت شان تحت همین وضیعت اسفبار حفظ گردد. مشروعیت بخشیدن به تفکر وحرکت طالبانی به یکی از اهداف استراتیژیک دولت کرزی مبدل شده است. همه میدانند که به اصطلاح تلاش های صلح نه بخاطر صلح بلکه بخاطر گل آلود کردن اوضاع و مشروعیت بخشیدن به طالب های جنایت کار است. ساختار قبیلوی نظام و جامعه ما یکی از مشکلات داخلی است که تعریف مشخص از دشمن، ملت، هویت ملی نمی دهد که این مسله خود به یک معضل دیگری مبدل شده است و آن عدم انگیزه برای جنگ .عدم شفافیت دولت کرزی در قبال جنایت های طالبان خود نشان دهنده همین مشروعیت بخشیدن به طالب و پاماندن به گلوی شهروندان کشور است. با این ترتیب دیده میشود که ملاعمر، پروفیسور ملاربانی و ملا کرزی به حمام خون می اندیشند.
از یک سو به وحشت و بربریت تروستان افزوده میشود، از سوی دیگر شورای عالی صلح خواهان آزاد سازی بیشتر ترورستان میشود. از یک سو به شدت و وحشت جنایت کاران افزوده میشود، از سوی دیگر به جنایت کاران حیثیت قایل میشوند.
هنوز اجساد این مظلومان به خاک سپرده شده که شوراری عالی صلح خواهان آذادی سران این باند جنایت کاراند. آیا پروسه صلح همین است؟ صلحی غلطیده به خون و ماتم
ترورستان جنایت میکنند، آقای ربانی با بی عقلی تمام از آنها را مخالفین آزرده خاطر نظام میخواند.
این وضیعت بیشتر ناشی میشود از تفکر و ساختار قبیلوی بسیار قوی جامعه ما که یک عده که در ارکان بلند دولتی قراردارند نمی توانند از این لاک قبیلوی خود را رهایی بخشند آنها تفکر قبیلوی را بر هر ارزش دیگری ارجعیت می دهند. گرایش قبیله ای سرپوشی است بر جنایت ها و آدم کشی ها. در جامعه قبیله گرا دیموکراسی میتواند به بدترین شکل آن تخریب گردد. دموکراسی روش حکومت داری در جوامعی اند که تفکر شهروندی و شیوه های زندگی مدنی در آن تحقق یافته باشد. به همین دلیل در زیر چتر دموکراسی وارداتی آمریکایی تفکر قبیلوی جونمایی میکند.
ساختار قبیلوی کشور باعث شده تا بیش از حد در مقابل تروستان نرمش نشان داده شود و حتی در بسیاری او مواقع با سکوت همه چیز به فراموشی سپرده شود. هزاران تن شهروند این کشور به خاک و خون کشیده میشوند ولی دولت بدون اینکه از جنایت کاران و آدمکشان نامی ببرد, دست اجانب را دخیل در جنایت ها میداند. صلح ذلت بار باعث آنشده تا نامی از طالب نمیبرد.با صلح غلطیده به خون و ذلت آور میخواهند نام طالب سیاهکار راسفید کنند.
من نمیدانم در کدام کتاب و دفتر نوشته شده که با ترورست مدارا شود. در کدام کشور دنیا جنایت کار این مقدار قدر و عزت میشود؟ ترورستانی که به قول خود شان از قتل مردم لذت میبرند و به هیچ ارزش انسانی پایبند نیستند.
کسانیکه به منافع شخصی خود مانند ثروت و قدرت می اندیشند هیچ گاهی نمی توانند برای مردم بی اندیشند.در طی یک هفته بیش از 200 تن مظلومانه شهید شدند ولی شورای عالی صلح به رهبری ملاصاحب پروفیسور ربانی خم به ابرو نیاورد وبی شرمانه و رزیلانه خواهان آذادی سران جنایت کاران حرفی از زندان گوانتانامو گردید. به اعتقاد سخنگویان این شورای رسوای صلح ابزار نظر برروند صلح موجب سبوتاژ پروسه خواهد شد. اگر هزاران تن از شهروندان در اثر انتحار جنایتکاران کشته شوند، اصول و وظایف داخلی شورای عالی صلح ایجاب میکند که خاموش بود و نباید روند صلح با ترورستان را سبوتاژ کرد.
زمانی این رهبران صلح خواه سکوت را خواهند شکست که یکی از اعضای فامیل شان در میان کشته شده گان باشد, در آنصورت صلح با ترورستان معنی نخواهد داشت. در آنصورت استعفای رسمی خود را از شورا اعلان خواهند نمود.
موقعیکه که بیش از 200 تن شهروندان کشته میشوند، هزاران تن دیگر زخمی میشوند, بلافاصله شورای عالی به اصطلاح صلح از آذاد سازی سران ترورست حرف میزند. این عمل غیر آشتی با ترورستان خون آشام چه معنی میتواند داشته باشد باشد؟
فاروق وردک وزیر « معارف پرور» یا « ترورست پرور»
بار ها گفته ایم که یک راه شیری از « لر» او « بر» الی ارگ ریاست جمهوری کشیده شده است. تروریزم در « لر» او « بر» زاده، تجهیز و آموزش میبینند و به دوشاخه شیطانی تبدیل میشوند . یک شاخه آن که ترورستان به اعمال جنایت کارانه و یرانگری کشور همت گماشته اند و شاخه دیگر آن یعنی فاشیست ها با ریش های تراشیده و نکتایی های رنگارنگ در قصر ریاست جمهوری به دفاع و حمایت از آنها سربلند کرده اند.
تروریزم و فاشیزم سر از آخور « لر» او « بر» بلند کرده اند و به هدف مطلقه گرایی، حاکمیت استبدادی یک قوم علم بر افراشته اند.
ابعاد فاشیزم در ارگ ریاست جمهوری از چشم هیج شهروندی پنهان نیست. حلقه فاشیزم باعث آن شده که نرمش بیش از حد در مقابل ترورستان روا داشته شود. یکی از این عناصر فاشست که از بدنه تروریزم جداشده است و.اعمال جنایت کارانه و وحشیانه قاتلان را علررغم پذیرش مسوولیت این جنایت ها توسط خود شان نمی پذیرد فاروق وردک است
او به این باور است که هر کسی بعد از هر حمله ترورستی به رسانه ها تماس گیرید و اذعان نماید که این عمل را ما انجام دارده ایم مورد قبول نیست. اعمال ترورستی را نمی شود به ترورست ها (طالب ها ) نسبت داد!
آقای فاروق وردک وزیر تعلیم و تربیه کشور قتل مردم بواسطه ترورستان را قبول ندارد.
تا زماینکه از تروریزم حمایت به عمل آید و از اعمال وحشیانه شان چشم پوشی شود، به یقین که خطر بزرگی کشور و مردم را تهدید خواهد نمود و عواقب این ترورست پروری بسیار بسیار خطر ناک و وحشتناک خواهد بود
به همه آشکار است که این دو طرف مرز مکان و محل اصلی ترورستان و ساحه اصلی جنگ و ناامنی و گسترش آن به تمام کشور بوده است.
این دو طرف مرز که به قول خود قبیله گرایان بنام «لر» او «بر» خوانده میشود، هنوز مردمانی زندگی میکنند که شهر نشینی را عین کفر میدانند. این اقوام با مدنیت و جهان جدید کاملا بیگانه اند و اصلا جهان جدید را ظهور قریب الوقوع قیامت و ختم جهان کنونی میدانند. معیشت این مردم بیشتر از طریق قاچاق مواد مخدر، قاچاق سلاح، کشت و صدور تریاک به خارج تشکیل میدهد.
به قول نیروهای امنینی، فردی که بی رحمانه در کابل بانک شهر جلال آباد به روی مردم بیگناه گلوله باری میکرد متعلق به «بر» بوده و افرادی که اورا تا شهر جلال آباد رهنمایی کرده بودند متعلق به « بر» میباشد.
این «لر» او «بر» عامل بدبختی و تباهی برای تمام کشور بوده است. سالهاست که کشور ما از فاشست پروری، ترورست پروری این منطقه شیطانی «لر» او «بر» آسیب دیده است.
شعاری که میان قبیله گرایان دو طرف مرز بنام « لر» او « بر» ساخته شده است، سالهاست که تولید ترورست و تحجرگرایی می نماید و مردم را به بدبختی های بیشماری سوق داده است. دین شان عین کفر و مذهب شان عین شرک است. در این منطقه جنایت خیز و بی فرهنگ آداب و رسوم قبیلوی حرف اول را میزند. ساختاربسته قبیلوی این سرزمین آفت خیز یکی از میراثهای قرون وسطی است که در قرن بیست به مصیبت بزرگ منطقوی و جهانی مبدل شده است. جنایت کاران عربی، چچنی, وطنی, پاکستای در همین نقطه سرطانی جمع شده اند. همین اکنون تفکر طالبانی و سیاست گذاری های طالبانی تماما در همین نقاط آفت خیز« لر» او « بر» طرح میشود.تمام سران جنایت کار در همین مناطق « لر» او « بر» زندگی میکنند. طرح پلان های انتحاری، تربیه ترورستان از همین مناطق جنایت خیز به کشور می آیند. تا زمانیکه تفکر، ساختار و شعار« لر» او « بر» به زندگی مصبیت بار خویش ادامه دهد مشکل کشور وحتی منطقه حل نخواهد شد.
در این روز های سخت و ظلمانی که شهروندان ما مظلومانه قربانی حملات ترورستان حرفوی میشوند وشب های سرد زمستان را با کمترین امکانات معیشتی روز میکنند, دیده میشود بازیگران قدرت و ثروت برگلوی شهروندان پانهاده و با شیطان رفاقت میکنند.
یک عده معامله گر به دستور ریس دولت تحت عنوان شورای عالی به اصطلاح صلح که نام اصلی آن شورای عالی معامله گران شناخته میشود بی باکانه و آگاهانه در کنار ترورست های خون آشام قرار گرفته اند. این همسویی و همگرایی زمانی آشکارشد که با گردن افراخته و آواز بلند خواهان رهایی سران ترورست از گوانتانامو شدند. در چنین وضیعتی که صدها تن شهروند به کام مرگ رفتند, این شورای بدنام و معامله گر خواهان رهایی ترورستان وجاری ساختن حمام خون شدند.
شورای عالی صلح میخواهد با رهایی سران ترورست ها حمام خون بر پاکند. این اعلان شورای معامله گران زمانی مطرح میشود که به شدت و وحشت ترورستان افزوده شده است. این شورای بدنام به جای محکوم نمودن و جبهه گرفتن علیه اعمال ضد انسانی طالب های جنایت کار، با بی شرمی و خفت تمام خواهان آذادی شمار بیشتر از ترورستان شده اند. این نوعی ایتلاف میان تروستان و شورای عالی صلح است. این یک نوع همیسوی و همفکری را میان این دو طرف نشان میدهد. همه شهروندان کشور میدانند که طالب ها (ترورستان) نه شورای عالی صلح را به رسمیت میشناسند نه دولت کرزی را طرف مذاکره خود میدانند. و نه تا حال کوچکترین چراغ سبز به برقراری گفتگو و مذاکره نشان داده اند. دیدگاه و خواهشات ترورستان به طور متعدد از طرف خود شان بیان شده است که ظاهرا خروج نیروهای خارجی از کشور عنوان شده است
اینکه شورای عالی از مذاکره، تماس، مفاهمه با طالب ها سخن میگوید به یقین که طالب ها به هیچ وجه حاضرنیستند با یک دولتی مذکره نمایید که بدون حضور جامعه جهانی حتی یک روز توان حفظ قدرت را ندارد و این افواهات بنام مذاکره با طالب ها جز عوام فربیی چیز دیگری نیست. هیج تماسی برای برقراری صلح میان این جنایت کاران که هروز مردم را قتل میکنند و دولت وجود ندارد. دولت با این ترفند های مذبوهانه خود میخواهد از یک سو به ترورستان قانونیت و رسمیت ببخشد و ازسوی دیگر وضیعت را طوری نگاه دارند که اهداف سیاسی، ثروت و قدرت شان تحت همین وضیعت اسفبار حفظ گردد. مشروعیت بخشیدن به تفکر وحرکت طالبانی به یکی از اهداف استراتیژیک دولت کرزی مبدل شده است. همه میدانند که به اصطلاح تلاش های صلح نه بخاطر صلح بلکه بخاطر گل آلود کردن اوضاع و مشروعیت بخشیدن به طالب های جنایت کار است. ساختار قبیلوی نظام و جامعه ما یکی از مشکلات داخلی است که تعریف مشخص از دشمن، ملت، هویت ملی نمی دهد که این مسله خود به یک معضل دیگری مبدل شده است و آن عدم انگیزه برای جنگ .عدم شفافیت دولت کرزی در قبال جنایت های طالبان خود نشان دهنده همین مشروعیت بخشیدن به طالب و پاماندن به گلوی شهروندان کشور است. با این ترتیب دیده میشود که ملاعمر، پروفیسور ملاربانی و ملا کرزی به حمام خون می اندیشند.
از یک سو به وحشت و بربریت تروستان افزوده میشود، از سوی دیگر شورای عالی صلح خواهان آزاد سازی بیشتر ترورستان میشود. از یک سو به شدت و وحشت جنایت کاران افزوده میشود، از سوی دیگر به جنایت کاران حیثیت قایل میشوند.
هنوز اجساد این مظلومان به خاک سپرده شده که شوراری عالی صلح خواهان آذادی سران این باند جنایت کاراند. آیا پروسه صلح همین است؟ صلحی غلطیده به خون و ماتم
ترورستان جنایت میکنند، آقای ربانی با بی عقلی تمام از آنها را مخالفین آزرده خاطر نظام میخواند.
این وضیعت بیشتر ناشی میشود از تفکر و ساختار قبیلوی بسیار قوی جامعه ما که یک عده که در ارکان بلند دولتی قراردارند نمی توانند از این لاک قبیلوی خود را رهایی بخشند آنها تفکر قبیلوی را بر هر ارزش دیگری ارجعیت می دهند. گرایش قبیله ای سرپوشی است بر جنایت ها و آدم کشی ها. در جامعه قبیله گرا دیموکراسی میتواند به بدترین شکل آن تخریب گردد. دموکراسی روش حکومت داری در جوامعی اند که تفکر شهروندی و شیوه های زندگی مدنی در آن تحقق یافته باشد. به همین دلیل در زیر چتر دموکراسی وارداتی آمریکایی تفکر قبیلوی جونمایی میکند.
ساختار قبیلوی کشور باعث شده تا بیش از حد در مقابل تروستان نرمش نشان داده شود و حتی در بسیاری او مواقع با سکوت همه چیز به فراموشی سپرده شود. هزاران تن شهروند این کشور به خاک و خون کشیده میشوند ولی دولت بدون اینکه از جنایت کاران و آدمکشان نامی ببرد, دست اجانب را دخیل در جنایت ها میداند. صلح ذلت بار باعث آنشده تا نامی از طالب نمیبرد.با صلح غلطیده به خون و ذلت آور میخواهند نام طالب سیاهکار راسفید کنند.
من نمیدانم در کدام کتاب و دفتر نوشته شده که با ترورست مدارا شود. در کدام کشور دنیا جنایت کار این مقدار قدر و عزت میشود؟ ترورستانی که به قول خود شان از قتل مردم لذت میبرند و به هیچ ارزش انسانی پایبند نیستند.
کسانیکه به منافع شخصی خود مانند ثروت و قدرت می اندیشند هیچ گاهی نمی توانند برای مردم بی اندیشند.در طی یک هفته بیش از 200 تن مظلومانه شهید شدند ولی شورای عالی صلح به رهبری ملاصاحب پروفیسور ربانی خم به ابرو نیاورد وبی شرمانه و رزیلانه خواهان آذادی سران جنایت کاران حرفی از زندان گوانتانامو گردید. به اعتقاد سخنگویان این شورای رسوای صلح ابزار نظر برروند صلح موجب سبوتاژ پروسه خواهد شد. اگر هزاران تن از شهروندان در اثر انتحار جنایتکاران کشته شوند، اصول و وظایف داخلی شورای عالی صلح ایجاب میکند که خاموش بود و نباید روند صلح با ترورستان را سبوتاژ کرد.
زمانی این رهبران صلح خواه سکوت را خواهند شکست که یکی از اعضای فامیل شان در میان کشته شده گان باشد, در آنصورت صلح با ترورستان معنی نخواهد داشت. در آنصورت استعفای رسمی خود را از شورا اعلان خواهند نمود.
موقعیکه که بیش از 200 تن شهروندان کشته میشوند، هزاران تن دیگر زخمی میشوند, بلافاصله شورای عالی به اصطلاح صلح از آذاد سازی سران ترورست حرف میزند. این عمل غیر آشتی با ترورستان خون آشام چه معنی میتواند داشته باشد باشد؟
فاروق وردک وزیر « معارف پرور» یا « ترورست پرور»
بار ها گفته ایم که یک راه شیری از « لر» او « بر» الی ارگ ریاست جمهوری کشیده شده است. تروریزم در « لر» او « بر» زاده، تجهیز و آموزش میبینند و به دوشاخه شیطانی تبدیل میشوند . یک شاخه آن که ترورستان به اعمال جنایت کارانه و یرانگری کشور همت گماشته اند و شاخه دیگر آن یعنی فاشیست ها با ریش های تراشیده و نکتایی های رنگارنگ در قصر ریاست جمهوری به دفاع و حمایت از آنها سربلند کرده اند.
تروریزم و فاشیزم سر از آخور « لر» او « بر» بلند کرده اند و به هدف مطلقه گرایی، حاکمیت استبدادی یک قوم علم بر افراشته اند.
ابعاد فاشیزم در ارگ ریاست جمهوری از چشم هیج شهروندی پنهان نیست. حلقه فاشیزم باعث آن شده که نرمش بیش از حد در مقابل ترورستان روا داشته شود. یکی از این عناصر فاشست که از بدنه تروریزم جداشده است و.اعمال جنایت کارانه و وحشیانه قاتلان را علررغم پذیرش مسوولیت این جنایت ها توسط خود شان نمی پذیرد فاروق وردک است
او به این باور است که هر کسی بعد از هر حمله ترورستی به رسانه ها تماس گیرید و اذعان نماید که این عمل را ما انجام دارده ایم مورد قبول نیست. اعمال ترورستی را نمی شود به ترورست ها (طالب ها ) نسبت داد!
آقای فاروق وردک وزیر تعلیم و تربیه کشور قتل مردم بواسطه ترورستان را قبول ندارد.
تا زماینکه از تروریزم حمایت به عمل آید و از اعمال وحشیانه شان چشم پوشی شود، به یقین که خطر بزرگی کشور و مردم را تهدید خواهد نمود و عواقب این ترورست پروری بسیار بسیار خطر ناک و وحشتناک خواهد بود
from jawedan.sit
