رهبر لیبی در مقابله با استکبار
لندن، دبى - كمال قبيسى، ناصر شريفى
رهبر ليبى در برابر اطرافيان، سپاهيان و هوادارانش ادعا كرد كه مقاومت در برابر "استكبار جهانى" را رهبرى مى كند. او همچنين با سرقت ادبى از اثر يك شاعر فلسطينى، به رجزخوانى پرداخت.سرهنگ معمر قذافى كه چهل و اندى سال به نام جماهير (توده ها) حكومت كرده و سير امور را به خيال خود به كام مستضعفان پيش برده است، همچون گذشته از زمين و زمان گفت تا مردم ليبى و حتى ساير "انقلابيون و آزاديخواهان جهان" را به يارى بطلبد. او كه اين روزها گاهى ترجيح مى دهد سخن كوتاه بگويد، اين بار نيز با "كلمات قصار ويژه اش" تيتر رسانه ها را به خود اختصاص داد. قذافى كه اساساً حكومت خود را با غصب قدرت از ملك ادريس سنوسى در سال 1969 پى ريخت و پس از قبضه كردن همه اهرمهاى حكومت، جملات و انديشه هاى گوناگون ديگران را در كتابچه اى گنجاند و آن را "كتاب سبز" ناميد، اينك به سراغ شعرى حماسى رفته و آن را به گونه اى در سخنانش جاى داده است كه شنوندگانش آن را سروده ى او تلقى كنند. معمر قذافى شامگاه سه شنبه 22-3-2011 در باب العزيزيه پادگان محل زندگى اش اين گونه با مخاطبان خويش سخن گفت: "ملت بزرگ ليبى، هم اكنون شما گرامى ترين و شكوهمند ترين ساعات را مى گذرانيد. ما روزهاى عزت و كرامت را مى گذرانيم. امروز همه ملت ها با مايند. ما انقلاب جهانى عليه امپرياليسم و طغيانگرى را هدايت مى كنيم. من در اينجا به شما مى گويم كه "مرا باكى از طوفانها نيست هر چه بادا باد. چه باك هواپيماها ويرانگرى و سياهى بگسترانند. خانه ام اينجاست، خيمه ام اينجاست، ومن در ميان يارانم. مرا باكى نيست، كه حق با من است. حق مى تواند ايثار بيافريند، و من بر جاى و حق خويش ايستاده ام، ايستاده ام".هر چند رهبر بلا منازع تمام عمر ليبى نگفت كه اين شعر را خود سروده است ولى آن چنان آميخته با ساير كلمات از دهان خارج كرد كه شنوندگانش را مى توانست به اين باور برساند. حال آن كه اين سخنان، مقطعى از قصيده اى است به نام "فرياد شاعر" از سراينده فلسطينى آن "هارون هاشم رشيد" كه متولد سال 1927 غزه مى باشد.
شاعری با لحن و بيانى انقلابى و پر از احساس انسانى
آواره و بى پناه نخواهم زيست.. دست و پا به زنجير نخواهم ماند.. فردايى دارم و فردا پيش روى من است.. فرداست كه سينه خيز به موطنم بازخواهم گشت.. عصيانگر و مبارز و نستوه.. مرا باكى از طوفانها نيست هر چه بادا باد.. چه باك از هواپيماها كه ويرانگرى و سياهى بگسترانند.. چه باك كه دشمنانم داغ و درفش و توپ و تانك بكار گيرند.. خانه ام آنجاست.. آنجا كرامت من و جمع ياران است.. مرا باكى نيست، چرا كه حق با من است.. فرياد حق طلبانه خلقم خاموش نمى شود، ما ايستاده ايم.اين شاعر كه سالها نماينده مردمش در جامعه كشورهاى عرب بود با دريافت حداقل سه جايزه ادبى و انتشار بيش از 20 مجموعه شعر از شهرت بالايى برخوردار است. سرقت ادبى از چنين اديبى به نظر دشوار مى آيد، ليكن براى آن كس كه همين الآن ادعاى رهبرى "انقلاب جهانى" را دارد و هنوز معتقد است "كتاب سبزش" حلال مشكلات عالم و آدم است، "مصادره انقلابى" مقطعى از يك شعر كه كارى ندارد.ظاهراً تا زمانى كه هر كسى بتواند با داشتن تريبون، اسلحه، سيطره بر ثروتهاى ملى و همراهى عناصر گوش به فرمان، خود را سخنگو و مدافع توده هاى بى زبان و بى دفاع بداند، در بر همين پاشنه خواهد چرخيد، مگر آنكه فرجى حاصل شود و گوشه اى از معادله به هم ريزد. ليبى شايد اكنون در معرض اين فرج است
