آخرايشان همه جواسيس اند
26.12.2005
آخرايشان همه جواسيس اند
گفــــــــت كرزي بروز اول كار كاي شما غا فــــلان نا بيــــــدار
اين وطـــــن رمز وراز ها دارد نفــــت بسيار و گاز هـــــــا دارد
ثـــــــروت ما نهفته زير زمين هــدف آمريكا ست ! كشف همين
چون ازاين گنجها خبرشده اند بس در اين ملـك مستقر شده اند
شركت يونيـكال مرجــع ماست نفت و ترياك هردو مطمع ماست
مــــن ازان سـودهاي باد آورد بر شما هم حـــــواله خواهم كرد
بس شما كارتان اطـــــاعت مـا پرده پوشـــــــي به هر خيانت ما
هركه ازرازما به ايـــران گفـت يا بـه ( برويز) پـير شيطان گفت
يا ز احوال ملك گفت به چـــين يا به پوتين امير شرق زميـــــن
روز روشن براوكنم شـــب تار كه كنــــــــد عاقبت ز ملك فرار !
***
اي وكيــلان با وقار وشرف دولت بنده با شما ست طرف
من از آنسوي اقيانوس دور آمدم با سپـــــــــاه و لشكر زور
جدمن زور را شناخته بود مردمش در نظر چو فاختـه بود
زانسبب خلق را هلاك نمود زندگان را به زير خاك نمــــود
اينك از پشت او رسيده منم نوكر ديــــــگران دراين وطنــم
***
من شمارا به جايـــگه شاندم طالبــــــان را زاين وطن راندم
كه يكـــي دولت بزرگ شويم خادم قـــــــــدرت سترگ شـويم
درجهان نظم نو بپا شده است آمريكا در زميــن خدا شده است
از قديم آشـناي ملك شما ست عا شق نقش هاي كلك شما ست
هركجا خوا سـت ميبرد لشكر هركرا خواست ميــــــزند خنجر
***
از وزيران من بســـــــــي شيطان وان ديگرها جمـــــــا عت نادان
اين وطــــــــــــن جايگاه دين بود از دمــــــوكراسي هم همـين بود
سنــــــــــت دين خرا ب بايد كرد با قبيــــــــــــــله حساب بايد كرد !
از شما خواهـــــــش من آن باشد فكر تان محــــض روي نان باشد
گر وكيــــــــلي زبان برد به سخن بايدش تعــــــــــــريف شرافت من
آنكه دركار دولت اســــــــت وزير نوكر من شود، غلام امــــــــــــير!
كاردولت شــــــكار وقاچاق ا ست عشــــــق ما كوكنار وترياق است
دو وزير ازمـــــــــــيان دولت من* جز به مردم نداشت سر و سـخن
دولت ملي بود شـــــــــان به نظر خـــــــــــــدمت مردم وخيال ديگر
گفتم اي غا فلان حاشيـــــــه گرد پيش مردم چه كــــــــار بايد كرد
اين وطن پايگاه بـــــــــــوش بود حرف مردم برون گـــــــوش بود
مردم هوشـــــــــــيار وحرف شنو مردم وخاك را نمـــــــــــــوده گرو
گوش برامر وحرفـــــهاي من اند گوسفـــــــندان جمع يك قطن* اند
گر بگويم كه گم شــــــويد وبريد رنگ روشان شود چو برف سبيد
آخر ايشان همـــــه جواسيس اند گر ز غزني ويا زباد غيــــــس اند
وان كه از بلــــــخ نــــام دار بود يازهرات و قـــــــــــند هار بــــود
جزبدخشـــــان وارزگان همه جا دشمنـــــــي كرده اند جمله به ما
نيســــــــتم بنده ي خجالت و بيم هركرا خوستـــــــم دهم زرو سيم
هركه بامن مخـــــــــالفت بكند با ابر قدرتي معاندت بكنــــــــــــد
آمـــــــــــدم نزد تان كه فاش كنم با شما بحـــــــث دل خراش كنــم
چند آدم در آن جمـــــــــــاعت ما رفته در زير ريـــــــش دولت ما
تا كه ازراز سربه مــــــهرونهان آگهي ها دهنــــــــــــد بر ديگران
هركسي را كه برطــــــرف كردم بهمين روي واين هـــــدف كردم
گربشردوست بوده است چه باك يا كه مارشال از دل افـــــــــــلاك *
آن علي احمـــــد جلالي چه شد؟ حوزه درحوزه سينه مالي چه شد
وان كه ميگفت كاظمــــي هستم از وزيران لازمـــــــي هستــــــــم
من ندانم سيد كارش چـــيست وز علي جاويد اعـــتبارش چيست
ياكه اشرف غنـــــي نوكر خان گفــــــــته من بهترم ازين ديگران
من ندانم چه ميتــــــوان كر دن با وزيران جنـــــــــــــس نازك زن
آن يكي د ختر سيـــــيد بـزرگ ديگـــــــرش گوسفند رمه و گرگ
با وزير زنان و اهل ســـــــخن كه زياران صحــــــبت است به من
كو تـــــــواني كه اعتراض كنم يا در راز ورمز باز كنـــــــــــــــم
آمرانم ازآنجــــــهت كه زن اند اين زنان مســــــتحق لطف من اند
خواجه فرمـــــــوده تابه زنان من حــــــــــــكا يت كنم زقول فلان
هدف آزادي بر زنان وطــــــن كار ايشـــــــان رسيد گيست به من
***
مـــن براي شــــــــما پلان دارم هرچه (بت)* گفت من همان دارم
به جز ازخواجه جهـــان بكسي نيــــــــستم بندو واز ملتمســـي
ما اگرهــــم به دين جفا كرد يم طالبــــــــــان را به زير با كرد يم
نيـست شورا براي حلف وفــا هركه هشيار هـــست ، هست بما
گفــته بود آن امير بايك چشــم * وزسر كين وعقده و خـــــــــشم
نيست اينجا سراي بربر وترك يامحلــــــــــي براي تاجيك چرك
جاي شيران ريگــريزان است سرزميـــــــــــــن ادي افغان است
***
· قطن : اصطلاح شباني است ، جا يي كه گوسفندان شبانه در آنجا جمع شوند.
· افلاك : مراد دره ي پنجشير وبلندي هندوكش است.
· بت : منظور از نام ( بوش ) و ( توني ) بيلر است.
· يك جشم : كور ملا عمر و مضحكه ي دين .
· دولت من : اشاره رييس كرزي براي بيم دادن ياغي ترين آدمهاي عصر جهاد ، كه در شوراي ملي اشراف يافته اند و هم مشت زدن است در تاريكي تا سه حريف زور آور خودرا نگران سازد. اين دو ركن ارشد دولت اينها اند: مارشال فهيم ، علي احمد جلالي، محمد محقق، رمضان بشر دوست، سيد علي جاويد، مصطفي كاظمي، هدايت ارسلا ، اشرف غني احمد زي و... !
