افغانستان یک گام به جلو ده گام به عقب
حکومت افغانستان و جامعهء بین المللی دربسیاری وعده هایشان ناکام شده اند 15.07.1390
ده سال بعد از سقوط رژیم طالبان در افغانستان، حکومت افغانستان و جامعهء بین المللی دربسیاری وعده هایی که به مردم افغانستان داده بودند، ناکام شده اند. در یک راپوریکه از طرف سازمان عفو بین المللی به نشر رسیده، گفته شده است، در نتیجهء تصویب و نافذ شدن قوانین در افغانستان، تبعیض علیهء زنان کمتر شده، وضع حقوق بشر بهتر شده و دسترسی به معارف وخدمات صحی انکشاف کرده است.اما پیشرفت درمورد تامین عدالت وامنیت، در زمینه تغیر مکان یا بی جا شدن مردم ، حتی سیر قهقرایی داشته است. به نوشتهء راپور سازمان عفو بین المللی، افغان هایکه درساحات تحت تاثیر شورشیان طالب قرار دارند، شرایط زنده گی برای آن ها شدیداً خراب تر شده است.افغانستان همچنان یک تعداد قوانینی را تصویب یا نافذ ساخته که معلوم می شود حقوق زن ها را تقویت کرده است. قانون اساسی جدید افغانستان به زن ومرد مقام قانونی مساوی داده وسهم یک چهارم چوکی های پارلمان برای زنان تخصیص داده شد. در دو انتخابات پارلمانی که در سالهای 2005 و2010 میلادی بر گزار شد، دیده می شود که زنان چوکی های بیشتر را در پارلمان اشغال کرده اند. اما خشونت علیهء ژورنالیست ها وکارمندان رسانه ها بیشترشده است. در ساحات تحت تاثیر طالبان وسایر گروپ های شورشی، آزادی اندیشه و بیان کاملا قطع گردیده و وجود ندارد . به استثنای محدودیت های وضع شده توسط طالبان، دسترسی به معارف از سال 2001 میلادی به این طرف به صورت قابل ملاحظه ای بهبود یافته است. در حال حاضر هفت ملیون طفل به مکتب میروند که 37 فیصد آن ها را دختران تشکیل می دهد. در حالی که در زمان حاکمیت طالبان، کمتر از یک ملیون شاگرد به مکتب می رفتند که تقریباً هیچ دختر اجازه رفتن به مکتب را نداشت. به اساس راپور سازمان عفو بین المللی، در 9 ماه اول سال 2010 میلادی حداقل 74 مکتب در افغانستان در نتیجهء خشونت شورشیان طالب به شمول حملات بمب، راکت و به حریق کشیدن، کاملاٌ تخریب یا مسدود شدند. سام ظریفی مدیرحوزهء آسیاپسفیک سازمان عفو بین المللی می گوید، حکومت افغانستان وشرکای این کشور، با اجرات وعملکرد های ضعیف نمی توانند این گفته شان را توجیه کنند که گویا هر چیز نسبت به سال 2009 بهتر شده است. زیرا اکثر وقت ها وعده های کمک برای مردم داده شده ولی به جا نگردید است.وی می گوید، هرچند که میزان مرگ ومیر اطفال ومادران در افغانستان کاهش یافته، اما افغانستان هنوزهم درجهان در بلند ترین سطح قراردارد. ظریفی می گوید:«بسیار مهم است که حقوق زنان را به خاطر مصلحت ها یا معامله های صلح به فروش نرسانیم. روند صلح در افغانستان، نباید معنی اش قیمت گذاشتن بالای حقوق زنان باشد. این ها غیر قابل مذاکره می باشند.»
افغانستان در دههء که گذشت "یک گام به جلو، دوگام به عقب"
15.07.1390
باد سرد از لابلای سقف فرو ریخته و شیشه های شکسته ناله می کند. آصف خان بالای تشک کهنه یی که شاید زمانی رنگ آن سفید بود، نشسته است. وی با فامیلش در یک سینمای مخروبه و متروک در شهر کندهار زنده گی می کند. آصف خان نتوانسته است، بدون پرداخت رشوت برای پسرش که حتی با کمپیوتر نیز آشنایی دارد، کاری پیدا کند. پول خریداری لباس مکتب و قرطاسیه را هم ندارد که 9 دخترش را به مکتب بفرستد.زنده گی فعلی آصف خان با خوشبینی که 10 سال قبل داشت، زمانی که بعد از سقوط طالبان از پاکستان دوباره به زادگاهش برگشت، خیلی تفاوت دارد.وی می گوید:«من هیچ امیدی ندارم.»آژانس خبری اسوشیتدپرس می نویسد:روز جمعه هفتم اکتوبر با دهمین سالروز آغاز ماموریت ایالات متحدهء امریکا و ناتو در افغانستان مصادف است. مصاحبه های که در شش ماه گذشته با افغان های عادی، مقامات حکومتی، سربازان افغان، طالبان سابق و فعلی انجام داده شده است، منعکس کنندهء یک تصویر ناخوشایند می باشند. نشانه های از پیشرفت نیز مشاهده می شود. مهمترین آن باز بودن مکاتب است. بر اساس ارقام سازمان ملل متحد، بیش از شش ملیون کودک افغان به شمول دختران که در زمان قدرت طالبان از تحصیل محروم ساخته شده بودند، اینک به مکتب می روند. بیشتر مکاتب که در اثر جنگ ها مسدود شده بودند، اکنون دوباره باز شده اند.صد ها روزنامه و نشریه روزانه و یا هفته وار چاپ می شوند. حدود بیش از 10 چینل تلویزیونی در افغانستان نشرات دارد. آژانس خبری اسوشیتدپرس می نویسد:ولی برای افغان ها دههء که گذشت "یک گام به جلو، دوگام به عقب بوده است." افغانستان در دو عرصهء اساسی یعنی تامین امنیت و حکومت داری سالم ناکام بوده است. خشونت ها در سال جاری افزایش داشته، به منطق شمال زمانی نسبتاً آرام، نیز گسترش یافته است. فساد گسترده از تلاش ها به خاطر ساختن یک حکومت و نهاد های سالم و مناسب که بعد از خروج نیرو های امریکایی و ناتو در سال 2014 زمام امور را به دست خواهند گرفت، ممانعت می کند. رنگینه حمیدی دختر شاروال سابق ولایت کندهار که چندی قبل در اثر یک حملهء انتحاری کشته شد می گوید:«می دانید، فعلاً ما نمی دانیم که از کی باید ترسید. ما از همه کس می ترسیم. هر سرک و هر جاده از خود فرمانداری، آدم کش و گردن کلفتی دارد.» تصویری را که جنرال های امریکایی اخیراً در مورد جنگ در افغانستان ارایه کرده اند، محتاطانه مثبت بوده است. ماه گذشته قوت های بین المللی آماری را پخش کرده گفته اند، حملات خشونت بار کاهش یافته است. جنرال ها ادعا می کنند، مناطقی را در جنوب دوباره تصرف کرده، مورال طالبان تضعیف شده است. یک جنگجوی طالب به نام محب الله به آژانس خبری اسوشیتد پرس گفته است:«ده سال قبل زمانیکه امریکایی ها آمدند، ما حتی در کوه های افغانستان جایی نداشتیم.» آن زمان وی مانند اکثر جنگجویان عادی طالبان به قریه اش برگشته بود تا برای یک پروژهء آب رسانی مساعدت های را جستجو کند. مقامات محلی که قبلاً به خاطر فساد توسط طالبان از قریه رانده شده بودند، دوباره برگشته، محب الله را تهدید کردند که پول و اسحله برای آن بدهد، در غیر آن به امریکایی ها خواهند گفت که وی طالب بوده است. محب الله به ایران فرار کرد. دوسال بعد برگشت، اینک نه تنها در قریه اش، بلکه در کابل نیز مقدم اورا گرامی می دارند. بر اساس مصاحبه های که آژانس خبری اسوشید پرس با جنگجویان اتحاد شمال در درهء پنجشیر انجام داده است و به طور خصوصی مقامات ارشد امریکایی نیز آن را تایید کرده اند، اتحاد شمال که در سال 2001 در ایتلاف با امریکا قرار داشت، اینک به طور مخفی دوباره مسلح می شود. بر اساس یک نظر خواهی که در سال 2009 درسطح ملی توسط بی، بی، سی و سایر مطبوعات انجام داده شده است؛ 50 درصد افغان ها گفته اند، نسبت به سال گذشته فساد در بین مقامات حکومتی و پولیس افغانستان افزایش یافته، 63 درصد گفته اند که فساد یک دشواری و مشکل جدی می باشد. بر اساس یک گزارش سازمان ملل متحد در سال 2009 افغان های عادی دونیم ملیارد دالر رشوت پرداخته اند. رییس جمهور کرزی به خاطر اختیار نمودن خاموشی در برابر فساد گستردهء موجود در حکومتش، مورد انتقاد قرارداشته، وی ندا ها در مورد فساد و صدای جامعهء بین المللی را در مورد تقلب گسترده در انتخابات ریاست جمهوری سال 2009 وسیعاً نادیده گرفته است. امریکا و ناتو که می خواهند از افغانستان خارج شوند، با نیرو های امنیتی افغانستان مساعدت می کنند. یک ترینر ناتو که از افشای نامش خودداری کرده به آژانس خبری اسوشیتد پرس گفته است؛ فساد بر تریننگ مسلکی نیرو ها تاثیر داشته، وفاداری اکثریت جذب شده گان به نیرو های امنیتی افغانستان، نخست به جنگ سالاران محلی می باشد. افغانان معمولی بعد خروج نیرو های بین المللی در سال 2014 از تکرار جنگ های داخلی در کشور شان نگرانی دارند. آن ها امریکا و پاکستان را به خاطر جسارت های طالبان ملامت می کنند. طوریکه حمید الله باشندهء شمال درهء پنجشیر می گوید:«پاکستان به طالبان و امریکا به پاکستان مساعدت می کند.»
15.07.1390
باد سرد از لابلای سقف فرو ریخته و شیشه های شکسته ناله می کند. آصف خان بالای تشک کهنه یی که شاید زمانی رنگ آن سفید بود، نشسته است. وی با فامیلش در یک سینمای مخروبه و متروک در شهر کندهار زنده گی می کند. آصف خان نتوانسته است، بدون پرداخت رشوت برای پسرش که حتی با کمپیوتر نیز آشنایی دارد، کاری پیدا کند. پول خریداری لباس مکتب و قرطاسیه را هم ندارد که 9 دخترش را به مکتب بفرستد.زنده گی فعلی آصف خان با خوشبینی که 10 سال قبل داشت، زمانی که بعد از سقوط طالبان از پاکستان دوباره به زادگاهش برگشت، خیلی تفاوت دارد.وی می گوید:«من هیچ امیدی ندارم.»آژانس خبری اسوشیتدپرس می نویسد:روز جمعه هفتم اکتوبر با دهمین سالروز آغاز ماموریت ایالات متحدهء امریکا و ناتو در افغانستان مصادف است. مصاحبه های که در شش ماه گذشته با افغان های عادی، مقامات حکومتی، سربازان افغان، طالبان سابق و فعلی انجام داده شده است، منعکس کنندهء یک تصویر ناخوشایند می باشند. نشانه های از پیشرفت نیز مشاهده می شود. مهمترین آن باز بودن مکاتب است. بر اساس ارقام سازمان ملل متحد، بیش از شش ملیون کودک افغان به شمول دختران که در زمان قدرت طالبان از تحصیل محروم ساخته شده بودند، اینک به مکتب می روند. بیشتر مکاتب که در اثر جنگ ها مسدود شده بودند، اکنون دوباره باز شده اند.صد ها روزنامه و نشریه روزانه و یا هفته وار چاپ می شوند. حدود بیش از 10 چینل تلویزیونی در افغانستان نشرات دارد. آژانس خبری اسوشیتدپرس می نویسد:ولی برای افغان ها دههء که گذشت "یک گام به جلو، دوگام به عقب بوده است." افغانستان در دو عرصهء اساسی یعنی تامین امنیت و حکومت داری سالم ناکام بوده است. خشونت ها در سال جاری افزایش داشته، به منطق شمال زمانی نسبتاً آرام، نیز گسترش یافته است. فساد گسترده از تلاش ها به خاطر ساختن یک حکومت و نهاد های سالم و مناسب که بعد از خروج نیرو های امریکایی و ناتو در سال 2014 زمام امور را به دست خواهند گرفت، ممانعت می کند. رنگینه حمیدی دختر شاروال سابق ولایت کندهار که چندی قبل در اثر یک حملهء انتحاری کشته شد می گوید:«می دانید، فعلاً ما نمی دانیم که از کی باید ترسید. ما از همه کس می ترسیم. هر سرک و هر جاده از خود فرمانداری، آدم کش و گردن کلفتی دارد.» تصویری را که جنرال های امریکایی اخیراً در مورد جنگ در افغانستان ارایه کرده اند، محتاطانه مثبت بوده است. ماه گذشته قوت های بین المللی آماری را پخش کرده گفته اند، حملات خشونت بار کاهش یافته است. جنرال ها ادعا می کنند، مناطقی را در جنوب دوباره تصرف کرده، مورال طالبان تضعیف شده است. یک جنگجوی طالب به نام محب الله به آژانس خبری اسوشیتد پرس گفته است:«ده سال قبل زمانیکه امریکایی ها آمدند، ما حتی در کوه های افغانستان جایی نداشتیم.» آن زمان وی مانند اکثر جنگجویان عادی طالبان به قریه اش برگشته بود تا برای یک پروژهء آب رسانی مساعدت های را جستجو کند. مقامات محلی که قبلاً به خاطر فساد توسط طالبان از قریه رانده شده بودند، دوباره برگشته، محب الله را تهدید کردند که پول و اسحله برای آن بدهد، در غیر آن به امریکایی ها خواهند گفت که وی طالب بوده است. محب الله به ایران فرار کرد. دوسال بعد برگشت، اینک نه تنها در قریه اش، بلکه در کابل نیز مقدم اورا گرامی می دارند. بر اساس مصاحبه های که آژانس خبری اسوشید پرس با جنگجویان اتحاد شمال در درهء پنجشیر انجام داده است و به طور خصوصی مقامات ارشد امریکایی نیز آن را تایید کرده اند، اتحاد شمال که در سال 2001 در ایتلاف با امریکا قرار داشت، اینک به طور مخفی دوباره مسلح می شود. بر اساس یک نظر خواهی که در سال 2009 درسطح ملی توسط بی، بی، سی و سایر مطبوعات انجام داده شده است؛ 50 درصد افغان ها گفته اند، نسبت به سال گذشته فساد در بین مقامات حکومتی و پولیس افغانستان افزایش یافته، 63 درصد گفته اند که فساد یک دشواری و مشکل جدی می باشد. بر اساس یک گزارش سازمان ملل متحد در سال 2009 افغان های عادی دونیم ملیارد دالر رشوت پرداخته اند. رییس جمهور کرزی به خاطر اختیار نمودن خاموشی در برابر فساد گستردهء موجود در حکومتش، مورد انتقاد قرارداشته، وی ندا ها در مورد فساد و صدای جامعهء بین المللی را در مورد تقلب گسترده در انتخابات ریاست جمهوری سال 2009 وسیعاً نادیده گرفته است. امریکا و ناتو که می خواهند از افغانستان خارج شوند، با نیرو های امنیتی افغانستان مساعدت می کنند. یک ترینر ناتو که از افشای نامش خودداری کرده به آژانس خبری اسوشیتد پرس گفته است؛ فساد بر تریننگ مسلکی نیرو ها تاثیر داشته، وفاداری اکثریت جذب شده گان به نیرو های امنیتی افغانستان، نخست به جنگ سالاران محلی می باشد. افغانان معمولی بعد خروج نیرو های بین المللی در سال 2014 از تکرار جنگ های داخلی در کشور شان نگرانی دارند. آن ها امریکا و پاکستان را به خاطر جسارت های طالبان ملامت می کنند. طوریکه حمید الله باشندهء شمال درهء پنجشیر می گوید:«پاکستان به طالبان و امریکا به پاکستان مساعدت می کند.»
