چرا کودکان خودکشی می کنند؟
چرا کودکان خودکشی می کنند؟
نوشتۀ ناصر اعتمادی
خودکشی کودکان نوعی هشدار یا نشانۀ اختلال در کارکرد جامعه است. خودکشی در نزد کودک به معنای تمنای مرگ نیست. کودک خودکشی نمی کند چون خواستار مرگ است. کودک با خودکشی اش می خواهد نحوۀ زیستنی را بکشد که منشاء رنج اوست.
*در هفته نامۀ اکسپرس کریستیان ماکاریان تفسیر این هفته اش را به اقدام محمود عباس رییس تشکیلات خودگردان فلسطین اختصاص داده که در آخرین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل تقاضای عضویت دولت مستقل فلسطینی را در این سازمان رسماً تسلیم بان کی- مون دبیر کل سازمان ملل کرد. مفسر لوپوئن می گوید : با این کار محمود عباس موفق شد به انزوای خود خاتمه دهد و پشتیبانی گستردۀ جامعۀ بین المللی را از مسألۀ فلسطین برانگیزد. مهمتر از همه اقدام محمود عباس به گفتۀ کریستیان ماکاریان امید دوباره را به مردم ناامید فلسطین بازگرداند، هر چند تقاضای تشکیل دولت مستقل فلسطینی به معنای پذیرش آن از سوی سازمان ملل نیست. در این نبرد سنگین که محمود عباس یک تنه برغم همۀ فشارها و تهدیدها تاکنون پیش برده، رهبر فلسطینی چیزی برای از دست دادن ندارد. کریستیان ماکاریان افزوده است که رییس تشکیلات خودگردان فلسطین با اقدام خود در سازمان ملل در بادی امر دولت آمریکا را به چالش کشید و همین به گمان مفسر اکسپرس باعث محبوبیت بی سابقۀ محمود عباس در نزد مردمان کشورهای عربی شد.*هفته نامۀ لوپوئن مصاحبه ای انجام داده است با روانشناس و نورون شناس معروف فرانسوی، بوریس سیرولنیک، در مورد دلایل خودکشی در نزد کودکان. نویسندۀ فرانسوی به تازگی کتابی در همین مورد با عنوان "وقتی کودکی خودکشی می کند" منتشر کرده و خود هفته نامه لوپوئن در آغاز مصاحبه اش با بوریس سیرولنیک یادآور شده است که سالانه بین 40 تا 100 کودک فرانسوی کمتر از 12 سال خودکشی می کنند. نویسندۀ فرانسوی گفته است که موضوع خودکشی در نزد افراد بالغ همواره توجه نویسندگان و پژوهشگران را جلب کرده است. اما، خودکشی کودکان که جهان ذهنی شان بسیار با جهان روحی افراد بالغ تفاوت دارد چندان مورد توجه قرار نگرفته است. با این حال، از نظر بوریس سیرولینک خودکشی کودکان نوعی هشدار یا نشانۀ اختلال در کارکرد جامعه است. او گفته است : اگر عامل ژنتیکی در خودکشی کودکان نقش چندانی ندارد، در عوض محیط پیدایش، زایش و رشد کودک نقش مهم و بعضاً اساسی در توسعۀ سائقه مرگ در نزد کودک ایفا می کند. بوریس سیرولینک می افزاید : خودکشی در نزد کودک به معنای تمنای مرگ نیست. کودک خودکشی نمی کند چون خواستار مرگ است. کودک با خودکشی اش می خواهد نحوۀ زیستنی را بکشد که منشاء رنج اوست. اختلاف های شدید والدین، احساس تنهایی و انزوا از جمله عواملی هستند که، به گفتۀ بوریس سیرولینک، رنج کودک را باعث می شوند. به گفتۀ نویسندۀ فرانسوی، معمولاً کودکان در سنین 7 تا 9 سالگی به مفهوم مرگ و جبران ناپذیری آن پی می برند. ویژگی زمان حاضر این است که کودکان به نوعی پختگی زودرس در درک مفهوم مرگ دست می یابند و همین اضطراب های درونی آنان را تشدید می کند. بوریس سیرولینک از والدین می خواهد که از تحریک و برانگیختن افراطی کنجکاوی کودکان به ویژه کودکان دختر بپرهیزند. زیرا، این اقدام لزوماً به سلامت روحی آنان منجر نمی شود.
*اِو موریسی، نویسندۀ فرانسوی، به تازگی اثری دربارۀ مخالفت آلبر کامو با مجازات اعدام منتشر کرده است. روبر بدنتر، وزیر دادگستری فرانسه در زمان فرانسوا میتران که مجازات اعدام را در این کشور لغو کرد مقدمه ای بر اثر جدید اِو موریسی نوشته که هفته نامۀ نوول ابزرواتور در آخرین شماره اش آن را تماماً منتشر ساخته است. در این پیشگفتار روبر بدنتر گفته است که مجازات اعدام از نظر آلبر کامو همواره مجازاتی بیرحمانه، غیرانسانی و تحقیرکننده و ناسازگار با حقوق بشر بود. مجازات اعدام در تناقض مطلق با ارزش های انسانی و در بادی امر در تناقض با خصلت غیرقابل نقض زندگی انسانی بود که آلبر کامو عمیقاً به آن اعتقاد داشت. مجازات اعدام از نگاه کامو خشونتی کُشنده تحت عنوان عدالت بود. به گفتۀ روبر بدنتر، آلبر کامو در کنار ویکتور هوگو یکی از نادر نویسندگان فرانسوی است که بیش از همه در جهت الغای مجازات اعدام کوشید و مبارزه کرد. ویکتور هوگو و آلبر کامو هر کدام در کودکی و نوجوانی سخت تحت تاثیر بیرحمی نهفته در مجازات اعدام قرار گرفتند. در کلیه آثار کامو اعم از "بیگانه"، "طاعون"، "نخستین انسان" گیوتین به عنوان مظهر بارز کیفر اعدام مشاهده می شود. روبر بدنتر تصریح می کند که بخش مهمی از عمر کوتاه آلبرکامو در نبرد با مجازات اعدام به تلاش برای نجات جان محکومان به اعدام چه در فرانسه و چه در خارج از این کشور گذشت.
tags: هفته نامه ها
نوشتۀ ناصر اعتمادی
خودکشی کودکان نوعی هشدار یا نشانۀ اختلال در کارکرد جامعه است. خودکشی در نزد کودک به معنای تمنای مرگ نیست. کودک خودکشی نمی کند چون خواستار مرگ است. کودک با خودکشی اش می خواهد نحوۀ زیستنی را بکشد که منشاء رنج اوست.
*در هفته نامۀ اکسپرس کریستیان ماکاریان تفسیر این هفته اش را به اقدام محمود عباس رییس تشکیلات خودگردان فلسطین اختصاص داده که در آخرین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل تقاضای عضویت دولت مستقل فلسطینی را در این سازمان رسماً تسلیم بان کی- مون دبیر کل سازمان ملل کرد. مفسر لوپوئن می گوید : با این کار محمود عباس موفق شد به انزوای خود خاتمه دهد و پشتیبانی گستردۀ جامعۀ بین المللی را از مسألۀ فلسطین برانگیزد. مهمتر از همه اقدام محمود عباس به گفتۀ کریستیان ماکاریان امید دوباره را به مردم ناامید فلسطین بازگرداند، هر چند تقاضای تشکیل دولت مستقل فلسطینی به معنای پذیرش آن از سوی سازمان ملل نیست. در این نبرد سنگین که محمود عباس یک تنه برغم همۀ فشارها و تهدیدها تاکنون پیش برده، رهبر فلسطینی چیزی برای از دست دادن ندارد. کریستیان ماکاریان افزوده است که رییس تشکیلات خودگردان فلسطین با اقدام خود در سازمان ملل در بادی امر دولت آمریکا را به چالش کشید و همین به گمان مفسر اکسپرس باعث محبوبیت بی سابقۀ محمود عباس در نزد مردمان کشورهای عربی شد.*هفته نامۀ لوپوئن مصاحبه ای انجام داده است با روانشناس و نورون شناس معروف فرانسوی، بوریس سیرولنیک، در مورد دلایل خودکشی در نزد کودکان. نویسندۀ فرانسوی به تازگی کتابی در همین مورد با عنوان "وقتی کودکی خودکشی می کند" منتشر کرده و خود هفته نامه لوپوئن در آغاز مصاحبه اش با بوریس سیرولنیک یادآور شده است که سالانه بین 40 تا 100 کودک فرانسوی کمتر از 12 سال خودکشی می کنند. نویسندۀ فرانسوی گفته است که موضوع خودکشی در نزد افراد بالغ همواره توجه نویسندگان و پژوهشگران را جلب کرده است. اما، خودکشی کودکان که جهان ذهنی شان بسیار با جهان روحی افراد بالغ تفاوت دارد چندان مورد توجه قرار نگرفته است. با این حال، از نظر بوریس سیرولینک خودکشی کودکان نوعی هشدار یا نشانۀ اختلال در کارکرد جامعه است. او گفته است : اگر عامل ژنتیکی در خودکشی کودکان نقش چندانی ندارد، در عوض محیط پیدایش، زایش و رشد کودک نقش مهم و بعضاً اساسی در توسعۀ سائقه مرگ در نزد کودک ایفا می کند. بوریس سیرولینک می افزاید : خودکشی در نزد کودک به معنای تمنای مرگ نیست. کودک خودکشی نمی کند چون خواستار مرگ است. کودک با خودکشی اش می خواهد نحوۀ زیستنی را بکشد که منشاء رنج اوست. اختلاف های شدید والدین، احساس تنهایی و انزوا از جمله عواملی هستند که، به گفتۀ بوریس سیرولینک، رنج کودک را باعث می شوند. به گفتۀ نویسندۀ فرانسوی، معمولاً کودکان در سنین 7 تا 9 سالگی به مفهوم مرگ و جبران ناپذیری آن پی می برند. ویژگی زمان حاضر این است که کودکان به نوعی پختگی زودرس در درک مفهوم مرگ دست می یابند و همین اضطراب های درونی آنان را تشدید می کند. بوریس سیرولینک از والدین می خواهد که از تحریک و برانگیختن افراطی کنجکاوی کودکان به ویژه کودکان دختر بپرهیزند. زیرا، این اقدام لزوماً به سلامت روحی آنان منجر نمی شود.
*اِو موریسی، نویسندۀ فرانسوی، به تازگی اثری دربارۀ مخالفت آلبر کامو با مجازات اعدام منتشر کرده است. روبر بدنتر، وزیر دادگستری فرانسه در زمان فرانسوا میتران که مجازات اعدام را در این کشور لغو کرد مقدمه ای بر اثر جدید اِو موریسی نوشته که هفته نامۀ نوول ابزرواتور در آخرین شماره اش آن را تماماً منتشر ساخته است. در این پیشگفتار روبر بدنتر گفته است که مجازات اعدام از نظر آلبر کامو همواره مجازاتی بیرحمانه، غیرانسانی و تحقیرکننده و ناسازگار با حقوق بشر بود. مجازات اعدام در تناقض مطلق با ارزش های انسانی و در بادی امر در تناقض با خصلت غیرقابل نقض زندگی انسانی بود که آلبر کامو عمیقاً به آن اعتقاد داشت. مجازات اعدام از نگاه کامو خشونتی کُشنده تحت عنوان عدالت بود. به گفتۀ روبر بدنتر، آلبر کامو در کنار ویکتور هوگو یکی از نادر نویسندگان فرانسوی است که بیش از همه در جهت الغای مجازات اعدام کوشید و مبارزه کرد. ویکتور هوگو و آلبر کامو هر کدام در کودکی و نوجوانی سخت تحت تاثیر بیرحمی نهفته در مجازات اعدام قرار گرفتند. در کلیه آثار کامو اعم از "بیگانه"، "طاعون"، "نخستین انسان" گیوتین به عنوان مظهر بارز کیفر اعدام مشاهده می شود. روبر بدنتر تصریح می کند که بخش مهمی از عمر کوتاه آلبرکامو در نبرد با مجازات اعدام به تلاش برای نجات جان محکومان به اعدام چه در فرانسه و چه در خارج از این کشور گذشت.
tags: هفته نامه ها
