افغانستان در نبود سياست خارجي
حکومت فعلي براي باقي ماندن خود، کارهاي زيادي را بايد انجام بدهد. فرصت هايي که در اين مدت از دست رفته کار را بر حکومت سخت تر کرده است.
اولين بهار از عمر حکومت وحدت ملي همزمان شده با تشديد حملات طالبان و اضافه شدن مسئله داعش به آن. در اين بهار حکومت وحدت ملي به صورت جدي با حملات طالبان به صورت گروهي و برنامه ريزي شده مواجه شد که به نوعي حکومت را به خود مشغول ساخته است.
اختلافات ميان تيم هاي حاکم نيز دولت را به خود مصروف ساخته است و زمينه انجام اصلاحات را در کل محدود کرده است.
در حالي که بر اساس شعارهاي انتخاباتي و وعده هايي که سران تيم هاي انتخاباتي به مردم داده بودند، اصلاحات و برآورده شدن وعده هاي داده به مردم بايد در اولويت ها قرار مي گرفت، اما در عمل اين تقسيم پست ها و امتيازها بود که به عنوان اولويت هاي تيم هاي حاکم قرار گرفت و تا هنوز هم مشغول آن مي باشند.
فراتر از جنجال هايي که در داخل کشور وجود دارد و در حيطه سياست هاي داخلي حکومت وحدت ملي قابل بحث است، سياست خارجي دولت نيز با اهميت و قابل توجه است.
حکومت وحدت ملي در سياست داخلي خود توفيقي نداشته است.
بالا رفتن نرخ بيکاري و ضعف اقتصادي و نارضايتي مردم از حکومت محصول اين گونه سياست است.
اما در عرصه سياست خارجي که سران حکومت وحدت ملي، کار خود را با سفرهاي پياپي خارجي شروع کردند و کشورهاي بزرگ دور و نزديک افغانستان را گشتند و اين اميدواري را به وجود آوردند که حد اقل در اين زمينه مي توانند راه به جايي ببرند، نيز دستاورد خاصي نداشته اند.
مسئله تعادل در سياست خارجي بيش از هر امري در افغانستان مورد توجه حکومت هاي گذشته بوده و به همين جهت در گذشته حد اقل سعي شده تا افغانستان راه ميانه اي را در پيش گيرد که به دامن يکي از همسايه هاي قدرتمند نيافتد و مورد خشم و غضب ديگري قرار نگيرد.
حکومت وحدت ملي در عمل سياست خارجي را نيز نتوانست مديريت نمايد.
نزديک شدن به يکي از همسايه ها و دوري از ديگري ، در عمل براي افغانستان مشکلات زياد اقتصادي و سياسي را به وجود آورد.
همين گونه توجه بيش از حد به يکي از قدرت هاي ايدئولوژيک منطقه اي و دوري از ديگري نيز تبعات خود را در مواردي نشان داده است.
هر چند اين مسئله که سياست خارجي بر پايه سياست داخلي ساخته مي شود و نمي توان سياست خارجي قوي را بدون داشتن سياست داخلي قوي انتظار داشت، کاملا صحيح است، اما با توجه به وضعيت خاص افغانستان و شرايط و بحران کنوني که بر اين کشور حاکم است، توجه ويژه به سياست خارجي کشور، از اهميت بالايي برخوردار است.
منطقه اي که افغانستان در آن قرار دارد، منطقه اي پر تنش و آشوب است. رقابت هاي هند و پاکستان از يک سو افغانستان را در وضعيت نامساعدي قرار داده است.
در عين حال رقابت ايران و عربستان که در اين روزها در مناطق زيادي از منطقه با هم درگير هستند و جنگ نيابتي را کنترول مي کنند نيز مي طلبد که افغانستان بايد جدا مراقب رفتارها و دوري و نزديکي هاي هاي خود به اين کشورها باشد.
در عين حال رقابت کشورهاي حوزه نفوذ روسيه نيز با امريکا و حوزه نفوذ ناتو نيز محدوديت هاي ويژه اي را براي افغانستان وضع کرده است.
افغانستان نبايد به هيچ عنواني خود را درگير در درگيري هاي قدرت هاي منطقه اي و جهاني کند. افغانستان مي تواند با سياستي فعال از اين وضعيت بهره برده و به نفع خود کار کند و همچنين اين خطر وجود دارد که در دام طعمه هاي کشورهاي رقيب و سياست هاي خصمانه آنها نسبت به افغانستان بيافتد و حاصلي جز ضرر نداشته باشد.
