حکمتیار تهدید بالفطره یا فرصت بالقوه؟
حکمتیار تهدید بالفطره یا فرصت بالقوه؟
| حکمتیار می تواند گزینه ای برای ریاست جمهوری با حمایت قاطع همسایگان و هم سفره گان در دوره ی پیش رو باشد باید منتظر رقم خوردن وقایع بزرگتر و گرد آمدن نوکران و چاکران بیشتری از حضور احتمالی وی در کابل باشیم | ||||
| تاریخ انتشار: ۱۰:۲۴ ۱۳۹۶/۲/۱۰ | کد خبر: 132427 | منبع: | پرینت  | |
رفته رفته با گذر از تب و تاب و التهاب اولیه، فرو نشستن هیجانات کاذب و دنباله روی ها و تقلید کورکورانه ی مردم از برخی رسانه ها و فعالان نهادهای مدنی و چهره های شاخص سیاسی، سرانجام گلبدین حکمتیار رهبر حزب اسلامی و مجاهد جنگ سالار به حاشیه ی امن خزید و در پناه دیگر دغدغه های مردم ملکی افغانستان جای گرف
تJ
چنین شد که بالاخره زمزمه ها و شایعات مبنی بر مرده و در گور خفته بودن وی نیز خاموش شد و سرانجام در لغمان رخ نمایاند و نشست مطبوعاتی ترتیب داد و بصورت تیتر وار و کلی به شرح ایده ها و اهداف خود پرداخت تا شاید عامه و غالب جامعه را بتواند با خود همسو
کند اما...
اما گذشته از تمام سخنان و بیانات نویدبخش و مثبتی که از سخنور و رهبر کارکشته ای و با سابقه ای همچون حکمتیار دور از ذهن و بعید هم نبود و در رسانه ها منعکس شد؛ باید زوایای پیدا و پنهان این حضور بی مقدمه و ناگهانی را مورد بررسی قرار داد تا بتوان قضاوتی نزدیک به حق از عملکرد آنی و آتی رهبر حزب اسلامی بدست آورد.
در نگاهی خوشبینانه می توان گلبدین را نمونه ای از یک رهبر سیاسی مذهبی با عزم جزم برای تغییر و تحول و عمران و آبادانی دانست که در سال های دور از وطن، چاره ی کار را در جبران مافات و مدارا با دشمن و مروت با دوستان یافته است و قصد خیر خواهی برای مردم کشورش دارد و بس البته...
البته اگر باداران و هدایت کنندگان غربی و همسایگان شرقی بگذارند و این همه درصورتی است که متن سخنرانی به وی دیکته نشده باشد و حرفی که از زبانش برآمده حقیقت درونیش باشد وگرنه یکی دیگر از آلت دست ها و مهره های کوتاه مدت بازی ابرقدرت های غربی به صفحه ی شطرنج کابل اضافه می شو
در همین راستا اگر نگاهی بدبینانه و شاید کمی نزدیکتر به واقع بینانه به حضور و رخ نمایاندن گلبدین در لغمان و سخنان صریح و موضع گیری های تند و تیز وی داشته باشیم باید رهبر حزب اسلامی را مهره ی مار جدید و پررنگی بدانیم که غربی ها تاکنون در آستین خود پرورانده بودند و اینک از انتقادات و حملات لفظی سران حکومت وحدت ملی به دست بوسی ها و عرض ارادت ها رسیده است.
نظر به اینکه حکمتیار می تواند گزینه ای برای ریاست جمهوری با حمایت قاطع همسایگان و هم سفره گان در دوره ی پیش رو باشد باید منتظر رقم خوردن وقایع بزرگتر و گرد آمدن نوکران و چاکران بیشتری از حضور احتمالی وی در کابل باشیم.
این ها همه در یک کلام از تهدید بالقوه تا فرصت بالفطره ای خلاصه می شود که دو روی سکه را از حضور و ظهور در لغمان بدست می دهد؛ باید منتظر ماند و دید کدام طرف بر سر قمار قدرت پیروز می گردد؟
