ماموریت بی پایان آمریکا و ناتو در افغانستان
ماموریت بی پایان آمریکا و ناتو در افغانستان
©تصوير: AP/Musadeq Sadeq
سفرای آمریکا و ناتو با مقامات جدید افغانستان توافق نامه هایی را در کابل امضاء کردند که به ارتش غرب اجازه می دهد پس از سال 2014 در افغانستان بمانند....
سفرای آمریکا و ناتو با مقامات جدید افغانستان توافق نامه هایی را در کابل امضاء کردند که به ارتش غرب اجازه می دهد پس از سال 2014 در افغانستان بمانند. توافق اول ، پیمان دوجانبه ای در خصوص امنیت است که به آمریکایی ها مربوط می شود. توافق دوم در خصوص وضعیت نیروهاست و به طور کلی به نظامیان ناتو ربط دارد. رهبر آمریکا باراک اوباما و دبیر کل ناتو آندرس فوگ راسموسن از آن استقبال کردند و در عین حال طالبان آنرا معاهده ای شرم آور خواندند.
بر اساس بیانیه ی کاخ سفید ، آمریکا می تواند بلافاصله دو ماموریت را در افغانستان اجرا کند یعنی تعقیب و پی گیری بقایای القاعده و همچنین تمرین دادن و آماده سازی ارتش و پلیس محلی.
بر طبق اطلاعات منتشر شده ی پیشین ، 9800 آمریکایی و همچنین نظامیانی از سایر کشورهای ناتو برای اجرای این برنامه ها شرکت می کنند. تعداد کلی ارتش غرب 12500 نفر خواهد بود. پیمان افغانستان – آمریکا ، پیوستی به توافق دو جانبه در خصوص شراکت استراتژیک برای مدت زمان 10 سال است که در سال 2012 منعقد گردید. در تمایز با سند اصلی ، سرنوشت این پیوست ساده نبود. توافق به سختی بدست آمد و تنها در پاییز سال 2013 پیش نویس متن در سایت وزارت امور خارجه افغانستان ظاهر شد، در واقع پیش از گردهمایی بزرگ سران قبایل افغانستان و یا لویه جرگه .
در آن گفته شده بود که آمریکایی ها تا پایان سال 2024 در افغانستان می مانند و اگر یکی از طرفین اعتراض نکند حتی ممکن است بیشتر طول بکشد. اگرچه متن لویه جرگه تصویب شد ، حامد کرزای از امضای آن طفره رفت و فقط الان در زمان ریاست جمهوری جدید تایید گردید. رئیس جمهور جدید طبیعتا تمامی مسئولیت امضای آنرا درمقابل جامعه ی افغانستان پذیرفت.
باید خاطر نشان نمود که کاخ سفید در حال حاضر حداکثر تلاش و کوشش خود را به کار می گیرد تا رئیس جمهور جدید اشرف غنی احمدزای در جایگاه دشوار و پیچیده ای قرار نگیرد. از واشنگتن سیگنال هایی می رسد که آمریکایی ها قصد ندارند برای مدت زمان طولانی در افغانستان بمانند. به طور مثال اوباما از خروج کامل ارتش تا پایان سال 2016 اطلاع داده است. در واقع این فقط حرف است ، کارشناس مرکز مطالعات افغانستان معاصر نیکیتا مندکویچ معتقد است :
تا آنجا که من از موضع واشنگتن فهمیده ام ، اتفاق نظر نهایی در خصوص مدت زمان حضور ارتش در افغانستان وجود ندارد. برای آنکه این مدت زمان را یک بار تا 2016 ، یک بار 2018 و باردیگر 2020 اعلام کرده اند. بدیهی است که همه چیز توسط دولت سیاسی خاص و حزب خاص پیروز شده در آمریکا تعیین خواهد شد.
و به گفته اشرف غنی احمد زای ، جزئیات توافق هم با آمریکا و هم با ناتو با گذشت زمان ممکن است تغییر کند. ماموریت های جدیدی پدید می آیند و ممکن است این مدت تا هر زمانی تمدید شود.
در ارتباط با این موضوع پرسشی بروز می کند : آیا واشنگتن به ثبات کامل اوضاع در افغانستان علاقه مند است یعنی پس از چنین ثباتی ، نظامیان آمریکایی به کابل نشان می دهند که حضورشان ضروری نیست؟ این مسئله طبیعتا حرفی بیش نیست.
اخبار
بر اساس بیانیه ی کاخ سفید ، آمریکا می تواند بلافاصله دو ماموریت را در افغانستان اجرا کند یعنی تعقیب و پی گیری بقایای القاعده و همچنین تمرین دادن و آماده سازی ارتش و پلیس محلی.
بر طبق اطلاعات منتشر شده ی پیشین ، 9800 آمریکایی و همچنین نظامیانی از سایر کشورهای ناتو برای اجرای این برنامه ها شرکت می کنند. تعداد کلی ارتش غرب 12500 نفر خواهد بود. پیمان افغانستان – آمریکا ، پیوستی به توافق دو جانبه در خصوص شراکت استراتژیک برای مدت زمان 10 سال است که در سال 2012 منعقد گردید. در تمایز با سند اصلی ، سرنوشت این پیوست ساده نبود. توافق به سختی بدست آمد و تنها در پاییز سال 2013 پیش نویس متن در سایت وزارت امور خارجه افغانستان ظاهر شد، در واقع پیش از گردهمایی بزرگ سران قبایل افغانستان و یا لویه جرگه .
در آن گفته شده بود که آمریکایی ها تا پایان سال 2024 در افغانستان می مانند و اگر یکی از طرفین اعتراض نکند حتی ممکن است بیشتر طول بکشد. اگرچه متن لویه جرگه تصویب شد ، حامد کرزای از امضای آن طفره رفت و فقط الان در زمان ریاست جمهوری جدید تایید گردید. رئیس جمهور جدید طبیعتا تمامی مسئولیت امضای آنرا درمقابل جامعه ی افغانستان پذیرفت.
باید خاطر نشان نمود که کاخ سفید در حال حاضر حداکثر تلاش و کوشش خود را به کار می گیرد تا رئیس جمهور جدید اشرف غنی احمدزای در جایگاه دشوار و پیچیده ای قرار نگیرد. از واشنگتن سیگنال هایی می رسد که آمریکایی ها قصد ندارند برای مدت زمان طولانی در افغانستان بمانند. به طور مثال اوباما از خروج کامل ارتش تا پایان سال 2016 اطلاع داده است. در واقع این فقط حرف است ، کارشناس مرکز مطالعات افغانستان معاصر نیکیتا مندکویچ معتقد است :
تا آنجا که من از موضع واشنگتن فهمیده ام ، اتفاق نظر نهایی در خصوص مدت زمان حضور ارتش در افغانستان وجود ندارد. برای آنکه این مدت زمان را یک بار تا 2016 ، یک بار 2018 و باردیگر 2020 اعلام کرده اند. بدیهی است که همه چیز توسط دولت سیاسی خاص و حزب خاص پیروز شده در آمریکا تعیین خواهد شد.
و به گفته اشرف غنی احمد زای ، جزئیات توافق هم با آمریکا و هم با ناتو با گذشت زمان ممکن است تغییر کند. ماموریت های جدیدی پدید می آیند و ممکن است این مدت تا هر زمانی تمدید شود.
در ارتباط با این موضوع پرسشی بروز می کند : آیا واشنگتن به ثبات کامل اوضاع در افغانستان علاقه مند است یعنی پس از چنین ثباتی ، نظامیان آمریکایی به کابل نشان می دهند که حضورشان ضروری نیست؟ این مسئله طبیعتا حرفی بیش نیست.
اخبار
