اگر ترامپ نتیجه انتخابات را نپذیرد چه؟
اگر ترامپ نتیجه انتخابات را نپذیرد چه؟
- 21 اکتبر 2016 -ميزان 30 مهر 1395
AP
از بعضی از سخنان دونالد ترامپ، نامزد حزب جمهوری‌خواه، می‌توان نتیجه گرفت که شاید در صورت شکست در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا حاضر به پذیرفتن نتیجه نشود.
او در آخرین مناظره تلویزیونی خود با هیلاری کلینتون در پاسخ به این سوال که آیا نتیجه را خواهد پذیرفت یا خیر، گفت "راستش دوست دارم شما را در تعلیق نگه دارم".
آقای ترامپ حتی بعد از این‌که توسط کریس والاس، گرداننده مناظره، در این رابطه تحت فشار قرار گرفت حاضر به دادن پاسخ صریح نشد و گفت: "وقتش که برسد می‌گویم."
اعضای تیم انتخاباتی آقای ترامپ از این سخنانش حمایت کردند، ولی چنین موضعی در تضاد کامل با یکی از رسوم مهم سیاست آمریکا است؛ بازنده همیشه نتیجه را می‌پذیرد و به رقیبش تبریک می‌گوید.
کلین کانوی، رئیس تیم انتخاباتی آقای ترامپ، و رودی جولیانی، شهردار سابق نیو یورک که مشاور آقای ترامپ است، هر دو گفته‌اند که موضع نامزد مطبوعشان بی‌سابقه نیست.
آقای جولیانی گفته که انتقال آرام قدرت مهم است، اما "صحت انتخابات" هم به همان اندازه اهمیت دارد. به گفته او اگر فاصله آرا خیلی کم باشد، آن‌ها نتیجه را نخواهند پذیرفت.
او وضعیت را با انتخابات بحث‌برانگیز سال ۲۰۰۰ مقایسه کرد که در آن جورج بوش پسر موفق شد ال گور را شکست دهد و گفت "همه می‌دانیم که ال گور نتیجه را نپذیرفت و کار را به دادگاه کشاند".
جریان ال گور چه بود؟
رقابت بین آقای گور، نامزد دموکرات، و جورج بوش پسر، نامزد جمهوری‌خواه، یکی از نزدیکترین رقابت‌های انتخاباتی در تاریخ این کشور بود.
نتیجه نهایی انتخابات به آرای ایالت فلوریدا بستگی داشت و فاصله ناچیز دو نامزد در این ایالت به چندین و چند پرونده قضایی و هفته‌ها جدال حقوقی منجر شد که نهایتا به شمارش مجدد آرا ختم شد.
جدال تا دیوان عالی آمریکا هم پیش رفت و قضات این دیوان دستور به توقف بازشماری دادند. این ایالت در نهایت به حساب آقای بوش گذاشته شد و او به این ترتیب پیروز انتخابات شد.
GETTY IMAGES
آقای گور که در سطح کشور بیش از پانصد هزار رای بیشتر از آقای بوش کسب کرده بود اما با فاصله کمی در فلوریدا شکست خورده بود، نهایتا در ۱۳ دسامبر ۲۰۰۰ شکست را پذیرفت.
او در سخنرانی خود گفت "امشب، به خاطر حفظ وحدتمان به عنوان یک ملت و استحکام نظام دموکراتیکمان، شکست را می‌پذیرم".
اما آقای ترامپ چه کاری می‌تواند بکند؟
آقای ترامپ انتخاب زیادی ندارد. اگر نتیجه خیلی نزدیک باشد، او هم مثل آقای گور قانونا محق است که به نتیجه اعتراض کند و خواستار شمارش مجدد آرا شود.
اگر معتقد است که در انتخابات تقلب شده، می‌تواند از مقامات ایالت‌هایی که به نظرش در انتخابات دست برده‌اند شکایت کند.
در صورتی که خانم کلینتون با اختلاف زیادی پیروز شود، آقای ترامپ می‌تواند از پذیرش نتیجه سر باز بزند ولی کاری برای تغییر نتیجه از دستش بر نخواهد آمد.
اما در حالی که نپذیرفتن شکست تغییری در نتیجه ایجاد نخواهد کرد، برای خیلی‌ها به معنی لگد زدن به قلب نظام سیاسی و دموکراتیک ایالات متحده خواهد بود.
آقای والاس، گرداننده مناظره چهارشنبه شب، در جریان این مناظره گفت که "انتقال آرام قدرت" در پی رقابت سخت انتخاباتی یکی از رسوم بنیادین آمریکا است.
"بازنده به برنده تبریک می‌گوید و مردم کشور اختلاف‌ها را کنار می‌گذارند."
GETTY IMAGESاما نپذیرفتن نتیجه می‌تواند مشکل‌آفرین باشد
اگر آقای ترامپ در انتخابات شکست بخورد و حاضر به پذیرفتن نتیجه نشود، پیامدها دیگر لزوما به پرونده‌های قضایی خلاصه نخواهند شد.
قرار گرفتن اتهامات او مبنی بر "مهندسی انتخابات" در کنار خودداری او از پذیرفتن شکست، شرایطی را ایجاد می‌کند که ممکن است به بروز آشوب در میان هوادارانش منجر شود.
این میلیاردر جمهوری‌خواه پیروان وفاداری دارد. به عقیده خیلی از آن‌ها، او در تقابلش با نظام حاکم، قربانی نخبگان سیاسی واشنگتن شده است.
آقای ترامپ متهم شده که مدام در حال تولید تئوری‌های توطئه است و طرفدارانش را به استفاده از خشونت تحریک می‌کند. او ماه پیش گفت که "جماعت متمم دوم"، یا همان اسلحه‌داران، شاید بدشان نیاید که علیه خانم کلینتون وارد عمل شوند. این صحبت‌های او با واکنش‌های منفی زیادی روبه‌رو شد.
در یکی از تجمعات انتخاباتی حزب جمهوری‌خواه که هفته گذشته در سینسیناتی برگزار شد، یکی از حامیان آقای ترامپ وعده "انقلاب" داد و گفت که پیروزی خانم کلینتون به "خونریزی" منجر خواهد شد.
دن باومن به روزنامه بوستون گلوب گفت که "اگر لازم باشد، برای بیرون کردن آن‌ها از قدرت انقلاب هم می‌کنیم. خون زیادی ریخته خواهد شد".
آقای ترامپ گفته که مسبب درگیری‌هایی که در بعضی از تجمعات اخیرش رخ داده، از جمله تجمع ماه مارس در شیکاگو، آقای اوباما و تیم انتخاباتی خانم کلینتون بوده‌اند.
او اتهام استفاده از ادبیات تنفرآمیز را رد می‌کند و می‌گوید هیچ نقشی در ایجاد نفاق نداشته است.
